به وقت ۹ ماهگی 🌸
خدایا، سپاس که در من جانِ دیگری دمیدی…
که از من مادری ساختی و به آغوشم عروسکی دادی از جنسِ نور و لبخند.
رزا، کوچولوی شگفت‌انگیز من، تو دلیل لبخندهای ناگهانی منی،
طلوع هر روز منی، معجزه‌ای که در سکوت نفس می‌کشد و جهانم را روشن می‌کند.

خدایا، شکر که مرا لایق دانستی تا مادر دختری باشم
که هر نگاهش، زیباتر از تمام گل‌های زمین است.
هر خنده‌اش، نغمه‌ی زندگی‌ست و هر خوابش، آرامشِ روحِ خسته‌ی من.

رزا، با تو فهمیدم عشق یعنی بیدار ماندن و خسته نشدن،
یعنی نفس کشیدن برای کسی که هنوز "مامان" گفتنش را تمرین می‌کند.
تو نه فقط دختر منی،
بلکه ادامه‌ی وجودمی، ادامه‌ی عشقی که خدا خودش با دستانش نوشته... 🤍

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط