دوستان من‌ی اعترافی بکنم گه از یکسالگی به بعد دخترم باهاش کمتر بازی کردم‌ شاید یروزایی حتی ۵دقیقه هم باهاش بازی نکردم گاهی هم دعواش کردم که همش می‌چسبه بهم و نق میزنه کسی بوده اینطوری باشه؟
عذاب وجدان دارم خیلی

بله من

منم سرکار میرم خیلی وفت نمیکنم باهاش باشم وقتی میرسم خونه هم خیلی خستم و کارای خونه هست ولی تعطیلیا میبرمش بیرون،میگردونمش

فک کنم ۳ سال که بشن تازه میتونن ۱۰ دقه مستقل بازی کنن چه انتظاری داری از بچه یک ساله حالا بازی هم نمیکنی باید یه جوری سرگرمش کنی

من دعواش نمیکنم ولی منم نمیدونم چرا حوصلم نمیکشه به بازی کردن😔

ولی سعی می‌کردم بیشتر روزا ببرمش بیرون یا بگم باباش ببره
تو خونه هم هرچی گند میزد کاریش نداشتم

منم بعضی روزا خوبم بعضی روزا حوصله خودمم ندارم
تا دوسالگی باید تعادل رو حفظ کنیم بعد اون خودشون بازی مستقل دارن

منم همینم دعواش سعی میکنم نکنم با شوخی و خنده بهش میگم ولی خیلی ناراحتم که باهاش بازی نمیکنم🥲🥲🥲 گاهی اوقات براش کتاب داستان میخونم اما یه مشکل و چالش بزرگی داخل زندگیم اتفاق افتاده که اصلا تمام فکرم اونوره و اعصابی نمونده برام برای بازی و بابت این اتفاق واقعا ناراحتم و‌همش میگم من مادری خیلی بدیم😭😭دخترمم همش تلویزیون نگاه میکنه یا خودش با خودش بازی میکنه

منم همینطورم😭دختر دومم چهار ماهس اصلا وقت ندارم با دخترم بازی کنم