سوال های مرتبط

مامان ابوالفضل مامان ابوالفضل ۱ سالگی
📝
نوازش و لمس محبت‌آمیز، زبان عشق کودکان،خصوصا کودکان زیر سه سال هست

❤️وقتی کودک نیاز به آرامش داره یا نگران به نظر می‌رسه، با لمس مهربانانه و نوازش می‌تونیم بهش احساس امنیت بدیم. این ارتباط نزدیک باعث می‌شه کودک یاد بگیره که در دنیای بزرگ‌تر تنها نیست و همیشه کسی هست که مراقبشه.

نوازش‌های روزانه، نه فقط آرامش‌بخش هستند، بلکه به رشد مغز و احساسات کودک کمک می‌کنن و پیوند عاطفی بین کودک و والدین رو عمیق‌تر می‌کنن.🌿😊❤️

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣⁣
مامان امیر مامان امیر ۱ سالگی

ما مادرها همیشه چالش حفظ اسباب بازی رو داریم با دلبندانمون....

مراقبت از اسباب‌بازی‌ها رو به کودکان باید یاد داد...


با تهیه اسباب‌بازی، حس کنجکاوی کودک رو تقویت کنید.
و اجازه بدید حس کنجکاوی کودکان با خراب کردن اسباب بازی‌هاشون پاسخ داده شه تا آرام آرام جذابیت این کار برای اونها از بین بره...
●●●دقت کنید ،اسباب بازی های ارزان تر تهیه کنید که اگر هم خراب کردن دلتون نسوزه🤪

کودک در سنین دو یا سه سالگی و پائین‌تر از اون مراقبت از اشیای شخصی رو در سالم نگه داشتن اونها نمی‌دونه.

نکته همینه که خیلیا نمیدونن و مدام حرص میخورن😁

بچه به استفاده از وسایلش تمایل داره و خراب کردن اسباب بازی رو هم نوعی استفاده از اون می‌دونه
کودکان هر اندازه به هفت سالگی نزدیک می‌شن حس مراقبت از وسایل درونشون قوت می‌گیره....

●●●متاسفانه این وسطا خیلیا به مادر بیچاره تز میدن که :
وای دعواش کن خراب نکنه ،اگر مدام خراب کنه عادتش میشه و ...

نکته اینه که این عزیزان رفتار بچه و دنیای بچگی رو با رفتار بزرگسالی و عادت های اون زمان مدام قیاس میکنید
مامان ایرمان🧸 مامان ایرمان🧸 ۲ سالگی
مامانا شما درمورد آزادی دادن و قانون گزاشتن و...چطور عمل میکنید?
اصلا بنظرتون مرزش کجاس?!
من خودم اینو قبول ندارم که میگن بچه تا فلان سن پادشاه خونست و همه چیز باید فراهم باشه و....
اینم که همش بگی نکن نکن خب بنظرم بدتره
رفتار خودم با ایرمان اینطوریه که آزادی میدم تو محدوده ای که خودم براش تعین کردم یعنی در حدی که به خودش و چیزی آسیب نزنه
مثلا خونه در اختیارشه که بدوعه بازی کنه کابینتارو بریزه بیرون اما مثلا اجازه نداره هرجا دلش خواست رو دیوار و میز نقاشی بکشه
الان جایی هم بریم خونه کسی میدونه که اونجا فرق میکنه و به هرچیزی نمیتونه دست بزنه نگام میکنه و منم میگم اینجا نه مامان
از طرفی زیاده روی نمیکنم که وسواسی نشه مثلا میتونه با دست غذا بخوره و کل لباساشو موهاشم کثیف کنه و کیف کنه ولی قرار نیست ظرف ماستو خالی کنه رو فرش و قطعا تو این موارد من ری اکشن میدم بهش که کار اشتباهیه
اگر الان حد و مرز و قانونا رو تعیین نکنیم و بعدا یهو تصمیم به این کار بگیریم قطعا نمیپذیرن!
حالا شما در چه حد آزادی میدین و در چه حد قانون?