بازم سلام
یچیزی چند روزه میخوام بگم الان نوبتش شد😅
من بعنوان یه نومادر با این تجربه کمم بنظرم اینا میاد. هر چی خودمون آرامشمونوم حفظ کنیم، دل به دل بچمون بدیم، درکش کنیم بگیم اون کنجکاوه و دلش میخواد بدونه چی کجاست و تو کشوها چه خبره، هرچی آگاهتر باشیم درمورد اینکه چه غذایی و چه وقت به بچمون بدیم و چی ندیم، هر چی درباره خواب بچه اطلاع کسب کنیم و بچه رو رو اصول و قانون بخوابونیم، روتین بچه رو حفظ کنیم و زندگیمونو با بچه هماهنگ کنیم، بخاطر بچه از خودخواهیامون بگذریم، از دعواهای بی‌فایده با همسر خودداری کنیم، حداقل نیم ساعت زمان برای بچه بگذاریم برای بازی کردن، بچمون فامیلا رو ببینه با پدربزرگ مادر بزرگ و عمو دایی عمه خاله ارتباط بگیره و محبت ببینه، هر چی با حوصله تر رفتار کنیم بچه همونقدر آروم و خوش اشتها و خوش قلق و حرف گوش کن میشه. اما اماااان از روزی که ذره ای با بچه لج کنی و خواسته معقولشو برآورده نکنی و زمان نگذاری و بی حوصله باشی و بخوای یذره بداخلاق باشی چون هزار تا فکر و خیال و بهم خوردگی هورمونی داری واااای به حالت. یکسری میکنه که تا مرز جنون برسی و هزار بار بگی غلط اضافه خوردم بچه دار شدم بمیرم راحت بشم از دستش😅.
حالا هرکی موافقه بکوبه لایکو هرکی موافق نیست بگه دلیل مخالفتشوووو😐

اره دقیقاً بچه داری و اخلاق بچه بستگی به حال مادر داره

حق گفتی من امروز یکم بی حوصله بودم دخترم یکسره اذیت کرد بعد دیدم پسرم زیر کنسوله گیر کرده دخترمم کنسولو انداخت زمین😑فقط خدا بهم رحم کرد بچه چیزیش نشد ولی روزای دگ ک حالم خوبه با بچه ها بازی میکنم و اصلا اذیت نمیشم

دقیقا همینطوره من وقتی قلق بچمو بدونم هم اعصاب روان خودم راحته هم بچم

دقیقاً ما از صبح تو کوه و کمریم چون حاج خانم دیشب ب باباش گفته بریم جنگل!!!!!!! ولی خداروشکر که الحمدالله وگرنه که.... 🤣🤣🤣🤣🤣