دوستان میشه منو راهنمایی کنید فکرم درگیره .من از خانوادم دورم ینی کمکی ای ندارم .بعد تا بارداری دانشگاه رفتم ولی لیسانسم نصفه موند .عاشق رشتم بودم حقوق.درسمم عالی بود .لخاطر دخترم نشد بخونم .و الان موندم ینی اعصابم میکشه و میتونم ک باز ادامه بدم ؟ شهریها هم خیلی بالاست ....دو دلم
و از طرفی دنبال کارم هستم یا حقوقش خیلی پایینه یا ساعتش نمیخونه با من و برنامه دخترم یا در شخصیت من نیس مثلا خدمات اینا .موندم چیکار کنم شرایطمون یکم بهم ریختع درسم ادامه بدم برم سرکار یا ن ؟ اخه دخترم چی یکبار کار پیدا کردم ولی جمعها هم کار بود قرار بود بزارم پیش خواهرشوهرم نتونستم اعتماد کنم پسر داشت و نرفتم کلا و....چیکار کنم دانشگاه یا کار ؟ کیا مسل من بخاطر بچه ول کردن

برو پیام نور مجازی بخون اگر بشه اون درس‌هایی که خوندیو تطبیق بزنی که دوباره پاس نکنی خوبه.بچه رو بفرست مهد ولی به کسی نسپر چون منتش همیشه رو سرت هست.

من اکثر تاپیک هاتو خوندم یا شما زیاد حساسی یا کلا مشکلات زیاد هست .خیلی گله و شکایت میکنی.شاید هم شرایط زندگیت خیلی سخته به هر حال با توجه با حرفات هم سرکار رفتن هم ادامه تحصیل شرایط شما رو چند برابر سختر می‌کنه و بیشتر اذیت میشی .

به نظر من دخترت از همه چیز مهمتره
وازت خواهش میکنم دخترت رو جز خانواده خودت پبش کسی نزار لطفا برزمانه ای شده من دوتا بچه دارم بخاطرش کارمو و درسمو قربانی کردم

خوب ازاد نخون برو غير انتفاعي يا علمي كاربردي كه شهريه هاشون بايين تره ولي مدرك فقط بدرد استخرام دولتي ميخوره كه بايد ازمون بدي و خيلي سخت قبول ميشي مخصوصا حقوق كه جذب درلتيش محدوده اگرم به كار فروشندگي و صندوق اري فكر ميكني مدرك مهم نيس

به علاقه ت نگاه کن
منم فوق لیسانس حقوق دارم
دوسه بار در مجردی شرکت کردم وکالت قبول نشدم ولی وقتی ازدواج کردم دیگه داغون شدم از ناراحتی که چرا قبول نشدم و اینا ..پسرم که ۲سالش شد ساعت ۱۱ شب می‌خوابید. من قهوه می‌خوردم و میخوابیدم ساعت ۲ صبح بیدار میشدم تا ۸صبح می‌خوندم. دوباره می‌خوابیدم با پسرم تا ۱۱ صبح . وقتی همسرم میومد بچه رو نگه می‌داشت دیگه من درس می‌خواندم تا غروب یا شب.
همون نصف شب غذامو‌میذاشتم آروم آروم میپخت. هیچ کسی خبر نداشت که دارم میخونم. در نهایت خدارو شکر وکالت قبول شدم

صبر کن بچت مدرسه ای بشه وقتی مدرسه رفت تو هم همون تایمی ک مدرسه س برا درس یا کار برو اما بچتو تنها نزار
من خودم شاغلم و دخترمو مادرم نگه میداره اما اگر ی روز بگه دیگه نگه نمیدارم قطعا قید کارمو میزنم هرچند کارمند رسمی هستم دبیرم و اونقدر میبینم بچه ها تو دوران کودکی یا حتی دبیرستان مورد آزار جنسی قرار گرفتن

با شرایطی که شما داری هیچ وقت نمیتونی امتحان کنی
هیچ کس جای شما نیست تصمیم بگیره اما من تصمیم گزفتم خودمو قربانی بچه ام نکنم چون ۱۶ سال سابقه کار داشتم دخترم ۳ سالش شد گذاشتم مهد و دوباره ادامه دادم
سختی داره چون منم غریبم خیلی به چالش برخوردم ولی مقاومت کردم باید خیلی پوست کلفت باشی ادامه بدی

اگه خانواده ی خودت بودن ومیتونستی بچتوباخیال راحت پیششون بذاری موقعیت فرق میکرد،اما درحال حاضرخودمومیگم به هیچ کس نمیتونم اعتمادکنم مخصوصادخترم روبذارم حتی نیم ساعت

بنظرم کسی که بچه دار شد بایدالویت زندگیش بچش باشه واگرنه بچه نمیاورد،
نظرشخصی منه

منم غریبم وتنها هیچکسو ندارم حتی خواهرم ندارم چندین بار برام کارپیداشد حقیقت ترسیدم شوهرمم گفت بچمون واجب تره قیدکاروزدم چسبیدم به بچم دنیاخراب شده نمیشه بچهاروول کرد بیخیال شد دختروپسرم نداره

با بچه هیچ کدوم