دخترم بیدار شده انقد گریه می‌کنه حد نداره آروم نمیشه. برای شیر ،😭😭😭😭😭

اگه تلخک بزنی گریه نمیکنه دگ
هر بار که خواست مقاومت نکن بگو باشه بیا بخور اما قبلش تلخک بزن خودش دگ میزاره کنار

از شیر گرفتن
1 مهر 1404 شروع کردم
به مدت 4 روز ، 7 صبح تا 11 ظهر به هر نحوی که شده شبر نخوره ، بقیه روز آزاده

4 روز بعدی ، 7 صبح تا 7 غروب نخوره
4 روز بعدی ، 7 صبح تا 11 شب نخوره
4 روز بعدی بدون شبر بخوابه ، اما تو خواب عمیق بخوره
به راحتی گرفته شد ، بدون حتی 1 بار گریه برای شیر


من بزرگترین ترسم از شبر کرفتن بود ک این روش وااااقعا نجاتم داد

عزیزم دو سه شب اول خیلی سخته اما بعدا اوکی میشی

روز ۱-۳: جنگ‌ سخت

· شیردهی قطع کامل می‌شود.
· جایگزین: شیر خشک با سر شیشه ریز + آرامش‌دهی‌های غیرشیری (قنداق، تاب دادن، صدای "شُشُ"، پستانک).
· نکته: در این مرحله گریه شدید است. او را بغل کن اما سینه نده. اگر تسلیم شوی، مقاومتش بیشتر می‌شود.
· کمک دیگران: پدر یا مادربزرگ، مخصوصاً در شب، جایگزین تو شوند.

---

📅 روز ۴-۷: پذیرش تدریجی

· تثبیت برنامه شیر خشک در ساعت‌های مشخص.
· شب‌بیداری: ابتدا پستانک یا آب، سپس پدر با تاب دادن او را بخواباند.
· حواس‌پرتی روز: بازی، بیرون رفتن، خستگی.

---

📅 روز ۸-۱۰: پیروزی

· کودک می‌پذیرد شیر فقط از شیشه می‌آید.
· ممکن است هنوز برای آرامش به سینه چنگ بزند؛ پاسخ تو: آغوش محکم + گفتن "مامان اینجاست".
· مراقبت از سینه‌های خودت: در صورت درد، کمپرس سرد و شیردوشی حداقلی.

دخترت الان دقیقاً مثل یک دل‌شکستهٔ کوچولو رفتار می‌کند. نه از روی قهر، بلکه از روی دلتنگی عمیق برای چیزی که همیشه به او آرامش می‌داده: خودِ تو.

او هر بار که به سینه‌ات نزدیک می‌شده، فقط شیر نخورده. ضربان قلب تو، بوی آشنا و امنیتِ آغوشت را جذب کرده. حالا احساس می‌کند این گنج را از دست داده. پس با تنها زبانی که بلد است فریاد می‌زند: «مامان، چرا دنیایم را تغییر دادی؟»

اما تو داری بزرگترین کار را می‌کنی: به او نشان می‌دهی که عشق تو فراتر از یک عمل است. تو داری ثابت می‌کنی مادر بودن فقط شیر دادن نیست؛ بودن، بغل کردن، صبوری کردن و حتی تحمل گریه‌هایش هم هست.

آری، این روزها سخت است. بعضی وقت‌ها احساس می‌کنی مادر بدی هستی. اما بدان که او حتی یک ثانیه کمتر تو را دوست ندارد. فقط دارد یاد می‌گیرد که عشق تو می‌تواند در قالب‌های دیگری هم جاری شود: در آغوشی که بی‌وقفه او را می‌فشارد، در شعری که برایش زمزمه می‌کنی، در دستانی که پشتش را نوازش می‌کنند.

این دوره می‌گذرد. یک روز می‌بینی دیگر بدون مقاومت شیر می‌خورد و باز هم برای آرامش اول به سمت تو می‌آید. چون او حالا کشف کرده که مادرش همه‌چیزِ آرامش است، نه فقط غذا.

پس همین الان اگر خسته‌ای، یک لیوان آب بنوش، نفسی عمیق بکش و برگرد پیش او. تو تنها نیستی. هزاران مادر دیگر در همین لحظه دستان کوچک فرزندشان را می‌فشارند و با لبخندی نگران به آینده نگاه می‌کنند. همه با هم، قدم به قدم. 🤍

«دخترت الان شبیه کسی است که اولِ راهِ یک سفر بزرگ است.
چمدانش را بسته‌اند، اما او هنوز چشمش به درِ خانهٔ قدیم است.
و تو — مادرِ مهربان —
همچون رهبری آگاه،
دستش را می‌گیری
و با وجودِ اشک‌هایش،
به جلو قدم برمی‌داری.

آری، گریه می‌کند.
اما این گریه،
گریهٔ جدا شدن از یک "خواب شیرین" است؛
نه یک "خداحافظیِ تلخ".

بدان که همین امروزِ سخت،
فصلِ جدیدی از عشق‌ورزیدنِ شما را آغاز می‌کند:
عشقی که فقط از "تغذیه" نمی‌آید،
بلکه از " بودنِ محض" هم می‌جوشد.

پس
در میانِ این همه گریه،
خودت را گم نکن.
تو همان مادرِ دیروزی هستی،
فقط امروز،
یک درسِ بزرگ‌تر می‌دهی:
درسِ رها کردنِ وابستگی،
درحالی که دست‌هایت را بازتر کرده‌ای
تا او را به جهانِ بزرگ‌تری دعوت کنی.

و این،
شاید بزرگ‌ترین هدیه‌ای باشد
که یک مادر
به فرزندش می‌دهد:
رشد، در آغوشِ عشق. 🌱»

سلام عزیزم
می‌دانم چه حس غریبی دارد. دخترت از تو “قهر” کرده، چون دیگر سینه نمی‌دهی.
دلم می‌خواهد یک چیز را با اطمینان به تو بگویم: او عاشق توست، فقط و فقط به تو اعتراض می‌کند، چون تنها راه ارتباطش گریه است.

او نمی‌فهمد “از شیر گرفتن” چیست؛ فقط می‌داند که آن منبع آرامشِ آشنا تغییر کرده و ترسیده است.
این گریه‌ها، فریادِ سردرگمیِ یک عشقِ وابسته است، نه قهر.

چند پیشنهاد عملی:
۱. آرامش بدون شیر: او را قنداق کن، روی سینه‌ات (روی لباس) بخوابان، راه ببر و “شُشُ” بگو. به او ثابت کن مادر = آرامش، حتی بدون شیر.
۲. شیر دادن را به دیگران بسپار: وقتی تو در خانه نیستی (یا پنهانی)، پدر یا مادربزرگ با سر شیشه ریز به او شیر دهد.
۳. پستانک: اگر قبول می‌کند، الآن بهترین وقت برای کمک به نیاز مکیدنش است.
۴. مراقب خودت باش: این مرحله موقتی است. وقتی خسته شدی، او را در تختش بگذار، پنج نفس عمیق بکش و برگرد. تو مادرِ فوق‌العاده‌ای هستی.

دوران “قهرِ عاشقانه” می‌گذرد… قول می‌دهم.

ی تیکه نون بده بهش

اب بده بهش