۶ پاسخ

فک نکنم مشکل داره پسر من مامان نمیگه به به میگه ننه ددد وبکم چرت پرت که نمی فهمم عزیزم اینقدر ناراحت نباش ماشاالله راه میرا حرفم می‌زنه باور میکنید پسر خواهرم 3ساله هنوز مامان نمیگه

ببین گلم بچه ای که مشکل داشته باشه با هیچ بچه ای ارتباط نمیگیره بازی نمیکنه واس حرف زدن هم دیر نیس هنوز بچه دوستم تا سه سالگی یه کلمه هم حرف نزد الان مثل بلبل حرف میزنه هیچی هم نبود نگران نباش

منم بخدا همش این چرت و پرتا رو تو اینستا میبینم استرس میگیرتم همه اینایی که گفتی کپی پسر منه مو نمیزنه پسر من وقتی تلویزیون نیبینه اصلا واکنش نمیده دادم سرش بکشیم تا چن وقت پیش اسمشم کم واکنش داشت اینقد اسمشو صدا زدیم و باهاش بازی کردیم مثلا من لامپا رو خاموش میکردم میگفتم نویان کجاعه چند بار صداش میکردم می اوند پیشم یا شوهرم خودشو قاین میکنه میگم بالا کجاعه میرفت پیدلش نیکرد بعد نویانم یاد گرفت خودشو قاین میکرد صداش میکردم میخندید و فرار نیکرد اینقد باهاش بازی کردم تا اسنشو فهمید الان تا بگم نویان بر میگرده ولی حرف نمی نه اصلا یا میگم برو کنترال بیار نمیاره بهداشت میگفت طبیعیه باهلش تمرین کن حرف بزن

عزیزم پسرا دیرتر از دخترا حرف میزنن

اینستات رو پاک مشکلاتت حل میشه

نه عزیزم دختر تا پسر خیلی متفاوته هیچ وقتم بچت با هیچکس مقایسه نکن بعد پسرا دیرتزاز دختر زبون باز میکنه همه این چیزایی ک گفتی عالیه

سوال های مرتبط

مامان دردونه مامان دردونه ۱۷ ماهگی
درباره بازی- ۸
من خیلی دنبال این بودم که هم سن و سال پسرم پیدا کنم تا باهم بازی کنن. ولی تجربه ام نشون داد که این سن برای هم بازی شدن خیلی زوده. مطلبش رو هم خوندم که بچه ها تو این سن بازی نمیکنن. یه پدیده ای هست به اسم بازی موازی. یعنی هر کدوم برای خودشون بازی میکنن.
بچه های کم سن تر ، بچه های بزرگتر و بچه های دقیقا هم سنش رو امتحان کردم.
کلا از دیدن هر نوع بچه ای خوشحاله☺️
بچه های کوچیکتر رو دوست داره نگاه کنه و ناز کنه و دست بزنه. بچه های هم سن خودش خوب میتونن با هم راه برن، بیشتر با هم به به میخورن و دبنال هم راه میفتن و سر اسباب بازی دعواشون میشه😅
بچه های حدود ۲ یا ۳ سال خیلی تجربه جالبی نبوده. چون خیلی تو اون سن بچه ها بچن و همینطور لجباز و خودمحور میشن.
بچه های سن بزرگتر حدود ۴ یا ۵ و ۶ هم با دخترا بهتر کنار میاد.مواظبشن. رعایتشو میکنن. پسرها خیلی ورجه وورجه دارن تو این سن انگار‌ یه جا بند نمیشن که البته طبیعیه.
بچه های بزرگتر که دیگه مدرسه ای شدن هم خیلی دوستش دارن خیلی توب مواظبشن. ولی خوب دیگه پسرم نمیتونه به اون صورت باهاشون بازی کنه.
و اینکه تو این سن باید حتما بازی با نظارت و دخالت بزرگترا باشه. باید اگه دعواشون‌میشه دخالت کرد حتما.
سن پسرم ۱ سال و ۴ ماهه.
و از همون موقعی که میتونست بشینه قرارهای دوستانه براش میذاشتم.
الان چندتا دوست داره که خونمون میان و خونشون میریم. فکر میکنم بیشتر دوس داره که نی نی بیاد خونمون و باهاش تو اتاقش بازی کنه. ولی رفتن به خونه بقیه و اسباب بازی های جدیدم خیلی براش جالبه.
خانه بازی هم بردمش چند بار. از وقتی تونست خوب راه بره. ولی با کسی هم بازی نمیشه. خودش بازی میکنه ولی بودن تو محیط بچه ها رو مسلما خیلی دوست داره.
مامان نور چشم مامان نور چشم ۲ سالگی
سلام وقت بخیر مامانا
یک سوال درمورد دستور پذیری دارم
به پسرم میگم بشین یا بخواب یا شیشه شیر بده انجام میده
ولی الان یکربع بهش گفتم بشقاب رو بده بهش اشاره میکردم نگاهش میکرد ولی اصلا نذاشت تو دستم
مامانا هر چی به ۱۸ ماهگی نزدیک تر میشیم من خیلی استرسم بیشتر میشه
چون همش همه جا در مورد اتیسم شنیدم خوندم بعد از ۱۸ خودش نشون میده
پسرمن ارتباط چشمی میگیره ،میخنده و بردمش تو جای شلوغ با بچه ها دوست داره بازی کنه
ولی تمام علائمی که تو اکسپلور میزنه این انجام میده
دور خودش میچرخه گاهی
روی پنجه راه میره گاهی
سرش تکون میده
حرف میزنه مثلا بابا و ما وبع بع و چی گفتی یادش رفته الان در حد ۱و۲و۳ و شیشی میگه
یک حرف خیلی تکرار میکنه دیگی دیگی
سرش رو گاهی به پشتی مبل میزنه
ولی من خیلی تو فکر میرم
آخه چند روز پیش جایی بودیم پسر اهنگ میذارن شروع میکنه به رقصیدن یا زیر چشمی نگاه کردن
بعد بهم گفتن ناراحت نشی ولی زیر چشمی نگاه کردن به دکتر بگو .
دیگه از اون روز بیشتر تمرکزم روش رفته
واینکه تو جمع بودیم هر کی صداش می‌کرد برای خودش می‌رفت
ولی الان صداش میکنم برمیگرده
چیکار کنم به نظرتون ؟