اصلا نمیتونم دلیل گریه های دخترمو بفهم،شبانه روز مشغول غر زدنو گریه کردنه،مهمونی بریم،مهمون بیاد،از خواب پاشه،وسط بازی،شب تو خواب،خوابش بیاد،گشنه باشه،حتی یوقتایی همه چیز اوکیه بازم گریه میکنه،بعد گریه اش افتضاحه،صداشو میگیره روسرش چنان جیغ میزنه که سرمون سوت میکشه،همسایه هام صداشون دراومده چرا این بچه اینقد گریه میکنه،همش درگیرشم بغلش میکنم هرچی بخواد میدیم میگیم شروع کنه به گریه دیگه ول نمیکنه،از جام پاشم غذا بپزم هرکاری کنم دنبالم میاد گریه میکنه،هرکی زنگ میزنه خونمون میگه بچتون هنوز داره گریه میکنه پس کی آرومه این بچه،بچه اولم اصلا اینطوری نبود،ممکنه ماه اول که شیر دادم‌بهش خودم زیاد گریه میکردم از اون باشه؟؟؟

ببین عزیزم اون با گریه نقطه ضعف شما رو پیدا کرده میخاد جلب توجه کنه.مثلا تا گریه میکنه به خاطر همسایه یا اطرافیان فوری سعی میکنی آرومش کنی بغلش میکنی یا چیزی میخاد بهش میدی اونم عادت کرده.پسر منم یه مدت به شدت جیغ میکشید یا به داداشش که سیزده سالشه زور میگفت مثلا میگفت رو مبل نشین یا اذیتش میکرد.دیدم خیلی قلدر شده یه مدت هر چی جیغ میزد یا با جیغ میخاست به خواسته ش برسه بهش توجه نمیکردیم مثلا میگفتم فلان وسیله رو میخای بیا بوسم کن دستمو بگیر تا برات بیارم یا داداشش رو مبل بود بهش میگفت برو اون ور میگفتم نه اینجا داداش نشسته تو بشین رو اون یکی مبل.اولش یه کم سخته باید تحمل کنی کم کم خوب میشه

وضع منم دقیقاااااا همینه کلافه شدم مخصوصا وقتی تو جم باشم همه بچهاشون اروم باهم بازی میکنن دختر من افتضاح فقد در حال بهانه گیری و گریه کردن اینقدرم جدیدا لجباز شده هر چیو میخواد فقد باید بهش بدی

احتمالا سخت دندون درمیاره

بله دقیقا بخاطر اون استرس و اضطرابه کاش با یه پزشک مشورت کنی چون این گریه ها اصلا طبیعی نیست