سلام مامانای گل ظهر همگی بخیر
سال پیش همچین روزی همچنین ساعتی اومدم تو بخش و آرین پیشم بود
با این حال که خودمون تصمیم به بچه دار شدن گرفتیم بعد زایمانم هیچ باور نداشتم یکی از وجود و پوست و خون منه ..... اوایل گنگ بودم شاید تا چندین ماه حس زیادی بهش نداشتم اما یروزی یادمه رو مبل نشسته بودم گذاشته بودمش رو پام نگام میکرد باهاش حرف میزدم یهو بهم لبخند زد از همون موقع جوری شدم حالی شدم که نمیتونم حتی بگم ..... حس مادرانگی عجیبترین حس دنیاس از خودت میگذری ، فداکاری میکنی ، چون یکی از خودت مهمتره که بهت نیاز داره
وقتی بچت بدنیا میاد انگار قلبت بیرون از بدنت داره راه میره و زندگی میکنه ....
باورم نمیشه یکسال شد یکسال که مادرم . خداروشکر بابت تمام این حس ها
جدیدا خیلی حال روحیم بده ، خیلی عصبی و پرخاشگر شدم .
اما امروز همه چیز برای آرینه روز روزه اونه ....
حمامش کردم ، غذا دادم ، ویتامیناشو دادم ، کتاب براش خوندم ، خوابوندمش....
شاید مادر خوبی نباشم ، اما تلاش میکنم مادر کافی برای آرین باشم ❤️
چقدر زود میگذره قدر این روزایی که با قد فسقلیشون بغلمون میکنن ، ازمون آرامش میگیرن رو بدونیم یهو میبینیم که خیلی بزرگ شدن و دیگه نیازی به ما ندارن اما ما تشنه اون روزاییم 🥺

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط