مامانا لطفا قضاوتم نکنین ی مشکلی دارم ی مدته خیلی رو نرومه
من وفتی زایمان کردم تو اتاق عمل حسی به بچه نداشتم انگار داشتم خواب میدیدم گفتم شاید بگذره ی مدت درست شه ولی نشد
همش حس میکنم بچه خودم نیست حس مادر شدن که اصلا ندارم شیرش که میدم حسی بهش ندارم
کاراش رفتاراش خنده هاش برام شیرینه قربون صدقشم میرم ولی آنچنان حسی که منتظرش بودمو ندارم
حالم داره از خودم بهم میخوره یکم که پا بچه بیدار میمونم بی قراری میکنه صدامو بلند میکنم بچم می‌ترسه بیشتر گریه میکنه
کمکی نداشتم همش تنها بودم دست خودم نیست چیکار کنم؟😭
حالم از خودم بهم میخوره حس میکنم بیشعور و نفهم ترین مادر دنیا منم
روانشناس هم نمیتونم برم

اینجور موردا طبیعیہ بعداززایمان پیش میاد ولی ھر وقت ک عصبانی میشی میشی ب این فکر کن ک اون بچہ فقط تورودارہ وبھت احتیاج دارہ

برو مشاوره حتما شاید افسردگی بخای بگیری

اینها ب خاطر هرمون ها و افسردگی بعد از زایمانه ،خودت رو سرزنش نکن و ب خودت فرصت بده ، و سعی کن زیاد بهش فک نکنی و بهش بال و پر ندی

به خاطره کمک ی نداری
همش افتاده گردن خودت
خسته ای

اصلا خودت رو سرزش نکن
منم تا ده روز اول خیلی این حسا رو داشتم به مرور کمرنگ شد
بخاطر خستگی و ضعف بدنم هس

شاید افسردگی بعد زایمان داری

سلام گلم
به خودت سخت نگیر
بنظرم بیشتر بخاطر دست تنها بودنت بهت فشار اومده و بیشتر از لحاظ روحی بهم ریختی..
اصلا اشکال نداره اگه هنوز بهش حسی نداره بالاخره کم کم این حس بوجود میاد
برا خودت سختش نکن..سعی کن آروم باشی و حالتو خوب نگه داری..

این حالتها کانلا طبیعیه
هورمونا ریخته بهم

شما پدر مادرتون جدا نشدن؟

مث من به بچع بزرگترم که۵سالشه اینطور شدم فحش میدم بهش بهش وسیله پرت میکنم گریه میکنه دردش میاد منم اولش خوشحال میشم ولی بعدش به شدت ناراحت میشم و مث شما حس میکنم بدترین موجود رو زمینم و بهتر که خفه شم خاک تو سرم نسبت به دوتا بچه بزرگارم اینطوری سدم چکا کنم

بچه اولتونه ؟

عزیزم طبیعی منم روزای اول توحالت خلسه بودم فقط نگاش میکردم از روز سومم خودم و شوهرم تنها بودیم بی خوابی و کارای بچه و... واقعا اذیت بودیم بدون کمکی از بی خوابی گریه میکردم کلا روزی یه وعده غذا میخوریم از خستگی ،همش گریه میکنم و احساس میکنم مادر کافی واسه بچم نیستم همش حس میکنم یه بلایی سرش میارم ولی طبیعیه این حسا کم کم درست میشه بنظر من همش از نداشتن کمکیه وقتی همه فشارا روت باشه نمیتونی احساس خوبی داشته باشی ایشاالله که زودی زندگیامون رو‌روال بیفته

یعنی میخواستی طبیعی زایمان کنی تا حس کنی بچته

درکت میکنم
تو تنها نیستی خیلیا همین الان این حس ها رو دارن دقیقا منم توی همین شرایطم.
چون کمکی نداری خسته ای، بچه کمی بزرگتر بشه جون بگیره دل دردا و بیداریاش کم بشه روبراه میشیم. روو مخیا رو تحویل نگیر. به خوراک خودت برس شیر و خرما و هرچی دلت میکشه بخور

منم پسرم بدنیا اومد یکی دوروز اینجوری بودم رفتم خونه پسرم زردی گرفت خیلی شدید رفتیم بیمادستان انقد گریه کردم براش چون میحاسن خونشو عوض کنن منم اعصابم بهم ریخت ولی اومد پایین زردیش عوض نکردن تا ی هفته بیمارستان بخاطرش اشک ریختم دیگ یادم رفت اون بی حسیا و افسردگی اینا😅

عزیزم کاملا طبیعی هست منم سر بچه ی اولم اینجوری بودم به خودت زمان بده ..بچه که دل درداش و خواب هاش خوب بشه همه چی درست میشه اونوقت که با اشک های بچه ات گریه کنی ..فقط تورو خدا میدونم سخته برات ولی صبوری کن و اصلا سرش داد نزن چون بعدا عذاب وجدان میگیری مثل من که الان حس میکنم در حق بچه ی اولم ظلم کردم

فقط به این فکر کن که این کوچولو جز تو و پدرش تو این دنیا تکیه گاه دیگه ای نداره اون به خواست و دعوت نامه شما اومده تو این دنیا به خاطر وجود شما حالش خوبه و حال خوبش به حال خوب شما بنده از وجود شما داره تغذیه میکنه و اگه با حال خوب بهش شیر بدی هرمون های حال خوب و شادی تو وجودش ترشح میشه پس سعی کن حالتو هرجور ک شده خوب نگهداری

عزیزم هورمونات هات بهم ریخته طبیعیه دست تنهایی خسته ای طبیعیه غذا ام ک میگی نمیخوری خب همه اینا دست در دست هم میده بدنت ضعیف شده خستس خودت باید به فکر خودت باشی عزیزم خودت سعی کن حال خودتو خوب کنی اصلا اصلا هم اطرافیان برات مهم نباشن خیلی سخته ولی شدنیه چون اونا در این لحظه درکی از حال و حس تو ندارن

عزیزم قضاوت چرا
ولی تا نری پیش دکتر اکی نمیشی به دکتر زنانت بگو برات یه سری قرص مینویسه
یکم از پولای خودت جمع کن اصلا تلفنی مشاوره بگیر

همین که خنده اش برات شیرینه کافیه
سعی کن هر وقت میخوابه سریع چیزای مقوی بخوری خودتم بخوابم
به فکر تمیزی خونه اینا نباش تا میتونی انرژیتو ذخیره کن
حتما مولتی ویتامین و قرص آهن بخور حتی شده ایرانی و معمولیش

عزیزم تو تحت فشار بودی و احساساتت درک نشده
درکت میکنم
احتمالا نیاز داشته باشی بری مشاور یا روانشناس
یادت باشه که سلامت روان خودت الویته
متاسفانه منم تا الان حسی ندارم امیدوارم بعدا حل بشه!

چقد منی ...
۳ ساله دارم با این چیزا میجنگم

نه عزیزم بخاطر هورموناته بخاطر خونی که از دست دادیه ، خوب میشی کم کم، خیلی تو فکر این موضوع نرو هرچی بهش فکر کنی بیشتر رو مخته

عزیزم کاملا حق داری همه اینا ب خاطر خستگیه اگه کسی بود ک بچه رو نگهدداره کمی استراحت کنی بهتر میشی این چیزارو سعی کن ب خودت تلقین نکنی ک بدتر میشی من سر پسر اولم اینطوری بودم تا ۲ ماه.شبا گریه میکردم از بچه بدم میومد اما کم کم بهتر شدم

چرا نتونی بری روانشناس