قبل از عید که پسرم شدید مریض شد و مجبور به گرفتن سرم شد ، به شدت وابسته به من شده ... شب که میشه محکم میچسبه به من و بعد می‌خوابه ... وقتی بیدار میشه باید کنارش باشم ...قبلاً تنها با باباش می‌رفت بیرون، پارک خونه عزیز جونش ... الان من بایییییددددد باهاشون برم ، و یه مشکل خییییلللللییی بزرگ ، من جرات ندارم باهاش حتی از جلوی در درمانگاه یا جایی شبیه درمانگاه رد بشم، شروع به جیغ زدن از روی ترس و استرس می‌کنه و گریه ...
این ترس از دکتر و مطب دکتر و ... رو چیکار کنم ؟!
چطور وابستگیش به خودمو کم کنم؟!
تو فکرم پیش مشاور کودک ببرمش، ولی قبلش شما اگر تجربه ای دارید بهم کمک کنید لطفاً 🙏

فکرکنم یه مدت از دکتر رفتنش بگذره ترسش بریزه البته پسرم همچنان از دکتر می‌ترسه ولی نسبت به قبل بهتر شده قبلا از جلو در رد می‌شدیم سیاه میشد

پسر منم از دکترودرمانگاه به شدت میترسید فقط جیغ میکشید اصلا پاشو نمیزاشت چون کوچکتر بودخیلی دکتر بردمش ولی الان چند مدت بود نبرده بودمش سرماخورد دیروز رفتیم اونقدر مثل قبل اذیت نکرد فقط تویه اتاق دکتر رفتیم معاینه کرد شروع کرد به جیغ کشیدن

آخی بچه ، یک سرم چقدر تاثیر گذاشته توی روحیه اش ، حالا کلا این سنا وابسته میشن ها ، پسر منم باید به من بچسبه تا خوابش ببره ، صورت منو میگیره تو بغلش تا بخوابه ، قبلا اصلا اینجوری نبود .

اگه درمانگاهی که تو مسیرته یا بیمارستانی که بردیش فضای سبز داره اگه می تونی دوباره ببرش ببر اونجا یذره تو حیاطش باشه بهش هم بگو چیزی نیس نترس مامان کنارته اگه مثلا گربه یا پرنده دیدی نشونش بده چند دقیقه ای بمونید و بیایید بیرون ترسش از اون محیط می ریزه پسر منم همچین حسی به درمانگاه داشت من می خواستم برم کلینیک دندانپزشکی اصلا نمیذاشت از در برم تو جیغ میزد اما با همین روش ترسش ریخت دیروز که رفته بودم خودش از باباش کارت گرفت برد پذیرش گفت خانم بفرما بعدم رفتیم داخل به دکتر و دستیارش سلام داد

یک کم صبوری کنید میگذره ولی خوب دوره ی سختیه

به مرور خوب میشه مدارا کن