کسی بیداره؟من نمیدونم خل شدم یا هورمون بارداریه.مدام به نبود عزیزانم فکر میکنم و گریه میکنم.الان فکر کردم دخترم نیستش انقدر گریه کردم چشمام داره میسوزه و سردرد گرفتم.آخه چرا اینجوریم.چیکار کنم.یعنی این گریه هر روزه ها یا فیلم ببینم طرف پدرش یا مادرش بمیره میشینم گریه میکنم.یا یاد اقوام از دست رفته میوفتم گریه میکنم
میترسم برای تو دلیم تاثیر بزاره😥

ب این فک کن ک اون خدایی ک بچه داده خودشم مواظبشه ماهمه رهگذریم دیرو زود میریم تو دلت بگو خودش داده خودشم گرفته
این از وسوسه های شیطانه راه خلاصیش فقط همینه بگو خب مرگ حقه تا کمتر بهش فک کنی

عزیزم مال هورمون های بدنته. سعی کن مایعات بخوری تو کتری گلاب بریز بزار بجوشه یا عود اسطوخودوس تو خونه گاهی روشن کن اگه حساسیت نداری ارامبخشه اتفاقا خدایی که از هیچ ی تودلی ناز و سالم بهت داده خدای مهربونی و نعمته به اتفاقای خوب فکر کن اصلا تا میاد اینجور فکرا بیاد تو سرت پاشو ی فیلم بزار ی چایی یا دمنوش مناسب ی دو رکعت نماز لخون ی دعای توسل یکم تخمه و تنقلات بیار و فیلم طنز ببین

من فکر میکردم که فقط خودم اینجوریم .منم مثل تو هستم به چیزای بیخود فکر میکنم تو ذهنم درگیرم همش گاهی با خودم دعوا میکنم ، گریه میکنم زود دلم میشکنه ، توکل بر خدا .خدا خودش کمکمون کنه

خب کنترل کن خودتو.
صلوات بفرست. مثبت فک کن
تو دلیت با گریه تو غمگین میشه هااااا
ب خاطر بچت شاد باش یعنی سعی کن ک شاد باشی