چقدذ قبلنا بچه بزرگ کردن راحت بود مادر اصلا به هیچ چی بچه توجه نمیکرد یه غذا درست میکرد میذاشت سرسفره هرکی میخاست میخورد هرکی نمیخاست گشنه میموند نه با مدرسه کار داشتن نه با خوردو خوراک فقط وقتهای مریضی دو یه روز به بچه میرسیدم و تمام بچه صبح تاشب توو‌کوچه ولو بود براهمین راحت سه جهار تا و بیشتر میاوردن الان همش میگن ما شش تا بچه بزرگ کردبم و به کارامونم میرسیدیم
الان باید به همه جی بچه توجه کنیم از بدو بارداری تا بزرگیش مثلا الان دغدغه من رفتارهای ا‌وتیسمیه بچه مه مه میبینم بیشتر این رفتارها توو من و پدرشم هست اما مسی به ماها توجه نمیکرده الان بچه رو اوردم شهر بازی طبق معمول از همه جی میترسه با اشتیاق به بچه ها نگاه میکنه مشخصه دلش میخاد ولی انقدر ترس توو وجودشه تا میگی بیا سوار شیم میگه نه نه انقد گریه ام گرفته شوهرم کفت تو برو بشین یه کوشه من بچه رو میگردونم😞😞😞

پسر منم میریم شهر بازی و پارک میترسه و چیزی سوار نمیشه بنظرم دلیلش خودمم که زیادی محتاط بودم که یه وقتی چیزیش نشه الان ترسو شده و دلیل دیگش هم اینکه با بچه همسن مثل پسر عمه هاش اینا پارک نرفته اونا رو ببینه ترسش بریزه همیشه تنها بوده

پسر من کوچک تر ک بود جای شلوغ میرفتیم میترسید گریه میکرد سریع ارتباط برقرار نمیکرد چون همش تنها و تو خونه بودیم ی مدت هر روز میبردمش بیرون پارک و...خیلی بهتر شد خیلی اجتماعی تر شده البته هنوزم خجالت میکشه و دوست داره موقع بازی من کنارش باشم ی مدت زیاد ببرش بیرون و پارک و مهد کنار بچه ها باشه کم کم درست میشه

نکنه منم اتیسم دارم 🤭🤭میترسم وسایل شهربازی میترسم از خیابون رد بشم میترسم سوال ماشین بشم میترسم اصلا تنها برم خیابون.توجمع اظطراب دارم.

چند روز ببرینش مهد کودک با همسن و سالاش باشه.. خودتون هم تو دیدش باشید..

دختر چن بار با خواهر زادم سوار شد دیگه یاد گرفت

دختر منم همینطوره...
فکر کنم اینایی که تک بچه اند همینطوری اند اغلب