‏بارداری برای هر خانمی یه تجربه ویژه‌اس که با تجربه بقیه متفاوته. ممکنه یه زنی مثل پرنسس‌های دیزنی حامله بشه، همون‌قدر درخشان و کارتونی و خوشحال اما بیشتر زن‌ها ترکیبی از انواع مشکلات جسمی و چالش‌های روانی و عدم تعادل هورمونی رو تجربه می‌کنن، ویار و دردناک بودن تقریبا همه جای بدن ‏حالت تهوع تموم نشدنی و حالت‌های روحی که توضیحی براش نداری باعث میشه حتی شبیه خودت هم نباشی چه برسه به پرنسس‌ها.
بعد از زایمان هم همینه، بیشتر مادرها ماه‌ها زمان لازم دارن تا از نظر جسمی و روانی به شرایط عادی قبل از زایمان برگردن.
پس حالا تکلیف اون دخترهایی که تمام بچگی‌شون ‏حاملگی رو یه تجربه فقط و فقط خوشایند و شیرین دیدن چی میشه؟ وقتی یه تصویر تبدیل به طرحواره ما از یه موضوع میشه، هر رفتاری خارج از اون طرحواره باعث آزار و اضطراب برای ما میشه، چی سر این دخترا میاد وقتی با زندگی واقعی و مادر شدن مواجه می‌شن؟

خلاصه اینکه انتظارات از خودمون و انتظاراتمون از دیگران رو کارتونی و انیمیشنی و صورتی نکنیم! هم تو ازدواج هم تو فرایند بارداری هم تو تربیت فرزند و....

👩‍👧‍👦 @dorehamimadaran

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط