مامانایی که بچه هاتون هنوز اضطراب جدایی دارن یا به تازگی از این مرحله رد شدن و هیچ دست کمکی ندارید یعنی کسی رو ندارید فرزندتون رو پیشش بذارید چه کارهایی انجام دادید که اضطراب جدایی فرزندتون از بین رفته؟یا چه راهکاری دارید؟

بازی قایم باشک هم خیلی کمک میکنه ب درک این موضوع که اگه والد رو نببین ترسناک نیست.

راه کار ما خدافظی کردن بود.یعنی اول هرچیزی رو میخواست ترک کنه یا کسی میخواست بره، کلا هرچیزی برای مدتی حتی کوتاه قرار بود نبینه میگفتیم خدافظی کن(دست تکون میده ب عنوان بای بای کردن و بوس میفرسه، هنوز نمیتونه بگه خدافظ)بعد یه مدت متوجه شده که اینکه چیزی یه کسی رو نبینه ب معنی ناپدید شدنش نیست و دوباره میتونه ببینتش.مثلا میری مغازه بگو از آقا خدافظی کن.باباش میره سرکار بگو خدافظی کنه.میخواد بخوابه بگو مثلا از ماشینت خدافظی کن یا از عروسکت خدافظی کن.....قبلا پسر من وقتی مخصوصا تنها بودیم برا کارهام خیلی اذیت بودم نمیذاشت برای دستشویی رفتن که کار از گریه گذشته ضجه میزد.الان با این ترفند که میرم با پوپو خدافظی کنم اروم وایمیسته خدافظی میکنه تا برگردم پیشش.ممکنه زمانبر باشه ولی نتیجه میده.بچه ها خیلی قشنگ عادت جدید رو یاد میگیرن.یه مثال دیگه وقتی منو باباش میخوای لباس عوض کنیم تا الان بابا میرفت تو اتاق درو میبست و میگفت در بزنه پسرم تا درو باز کنم.الان ایقد بامزه میره در میزنه میگه آقا آقا بازه بازه یعنی درو باز کن.