یکی از این رفتارها، احساس مالکیت می باشد. کودکان در این دوره از رشد، در مقابل اشیا ها و وسایلی که متعلق به خودشان است بسیار حساس می شوند. در مواردی ممکن است نسبت به وسایل اطرافیان نیز واکنش نشان بدهند.
طبق بیانات یکی از روانشناسان درزمینه ی کودکان، می توان گفت: « کودکان در سن 4 الی 5 سالگی گمان می کنند که جهان و حتی والدین تحت شعاع اختیار آن ها هستند.»
کودکان نسبت به محرک هایی که تهدیدی برای احساس مالکیتشان باشد واکنش هایی از قبیل گریه، لجبازی، جیغ، مقاومت و ... را بروز می دهند.
اکثر والدین از موضوع احساس مالکیت کودکان شناخت و آگاهی ندارند، بنابراین با رفتارهای نابجا آسیب های روحی- روانی غیرقابل ملاحظه ای بر شخصیت کودک وارد می کنند.
برای درمان و برخورد صحیح در برابر این تشویش و حس ناامنی بهتر است به کودک توانایی سخاوتمندی را آموزش بدهیم. برای این منظور در ابتدا کودک را به درک درستی از حس مالکیت می رسانیم.یعنی کودک باید اطمینان حاصل کند که برخی اشیا متعلق به اواست و کسی به حریم شخصی او بدون اجازه ،دخالت و دست درازی نمی کند.
کودک باید درک کند که بعضی از اشیاها فقط برای او هستند تا عبارت " مال من" در ذهنش تداعی شود. با درک این مفهوم احساس امنیت در کودک بیشتر می شود.
در مقابل متوجه می شود، همه ی وسایل مختص و متعلق به او نیستند که ممکن است در ابتدا بابت این امر کمی آزرده خاطر شود.
بالاخره با گذر زمان تفاوت میان مفاهیم «مال من» و « مال او» را درک می کند. هم اکنون او معنی مالکیت و احترام به مالکیت را متوجه شده است در نتیجه بهتر می تواند وسایل خود را با دیگران به اشتراک بگذارد زیرا می داند دیگران به اجبار وسایل او را تصاحب نکرده اند و او به اراده ی خود با آن ها شریک شده
نحوه برخورد صحیح با حس مالکیت کودکان
مسلما شیوه ی برخورد ما با کودکی که احساس مالکیت دارد، دارای اهمیت فراوانی است. اگر به این احساس کودک پاسخ ندهید یا آن را نادیده بگیرید، حس کودک نسبت به خانواده و اطرافیان دچار شک و ناامنی می گردد.
ممنون بابت مطلب مفیدت
روزانه پیام مشاور، متناسب با سن کودکتون دریافت کنین.
سوالاتتون رو از مامانای با تجربه بپرسین.
با بازیهایی که به رشد هوش و خلاقیت فرزندتون کمک میکنه آشنا بشین.