دانشجو بودن، کار کردن، خانه‌دار بودن یا اینکه تا چه مقطعی درس بخونید، چه مهارت‌هایی داشته باشید یا تصمیم بگیرید برای والدگری‌تون چه راهی رو پیش برید، بیشتر از اینکه به شما، علایقتون، برنامه‌ها و هدفتون ربط داشته باشه، به شرایطتون و عوامل خارجی ربط داره. یعنی شما فقط می‌تونید روی اون قسمت‌هایی که خودتون درموردشون کنترل دارید تمرکز کنید. این حقیقت رو باید بپذیریم و براساس اون زندگی کنیم، وگرنه با کمال‌گرایی، نگاه کردن به نسخه بقیه و درنظر نگرفتن محدودیت‌ها و امکانات خودمون، نه راهی به پیشرفت پیدا می‌کنیم و نه حالمون خوبه، چون هدفی داریم که اصلا از قدم اول نشدنی بوده.
هر کدوم از ما یه سری علایق و استعداد داریم، یه چارچوبی هم برای به فعل درآوردن اونا داریم، چیزی که بقیه به انتخاب خودشون از زندگی‌شون به ما نشون می‌دن، معمولا همیشه تصویری از پیروزی‌ها و دستاوردهاشون بوده، سختی‌ها، شکست‌ها، شب‌هایی که در تنهایی اشک ریختن و فکر کردن دیگه نمی‌تونن ادامه بدن، معمولا پشت پرده و ناگفته می‌مونه.
درسته که دنیا معمولا موانع زیادی جلوی راه آدما می‌ذاره اما چیزی که ممکنه واقعا جلوی ما رو بگیره فقط داشتن یه تصویر غیرواقعی از اوضاعه.

ادامه:
امکانات مالی، همکاری بقیه، ویژگی‌های بچه‌ها، داشتن مشوق و همراه و فاکتورهای خیلی زیادی می‌تونه مشخص کنه که شما می‌تونید یه کاری رو انجام بدید یا نه. این دیگه برای هرکس شخصیه و باید شفاف و بدون تعارف، مسیرش رو مشخص کنه. نه مسابقه‌ای در حال برگزاریه، نه عجله‌ای برای کاری هست.
ممکنه کسی تازه تو ۳۰ سالگی بتونه ادامه تحصیل بده، یکی دیگه بتونه با بچه درس بخونه و فرد دیگه‌ای نتونه. ممکنه ازدواج کردن یا بچه‌دار شدن برای یه نفر مانع بتراشه و برای یه نفر دیگه عامل پیشرفت باشه.
بایدها و نبایدهای زندگی ما رو باید خودمون تعیین کنیم، نه بقیه و ارزش‌هایی که معلوم نیس از کجا اومدن.
✍️گروه روانشناسی بامامان

چقدر درست گفتی منیره جان...
بهرحاال من به دوستی با شمایی که با وجود بچه داری و خانه داری و همسرداری،همزمان تا مقطع دکترا خودتو رسوندی،افتخار میکنم عزیزم
و میدونم مادر ثابت قدمی هستی و به زودی به نتیجه میرسی❤️خوش قلب جان

حتی اگر خودمون به این موارد واقف باشیم، افرادی هستن که با توقع‌هاشون این حس رو بهمون القا کنن.

کاملا درسته من عاشق کار کردن بودم ولی شرایط کاری م سخت بود با بچه فعلا خونه دارم

مرسی بهش نیاز داشتم

همین الان میخواستم در این‌مورد صحبت کنم
همین الان

من دانشجو بودم قبل بارداری فکر میکردم میتونم با بچه درس بخونم ترم ۵ و ۶ باردار بودم با شرایط سخت بارداری تا ماه ۸ بارداری میرفتم سرکلاس، ترم ۷ و ۸ با بچه گذروندم. ماه های اول به دنیا اومدن بچه میشد درس خوند اما هر چقدر بچه ام بزرگ تر میشد درس خوندن سخت تر میشد چون هم کمتر میخوابید هم انرژی بیشتری ازم می‌گرفت ترم آخر به سختی تموم کردم، ولی به نظرم انتخاب معقولی نیست همزمان هم مادر بودن هم دانشجو بودن چون باید برای یکی شون کم بزاری تا به اون یکی برسی

آفرین عالی بود

بلهه دوستای من ک همه درسشونو تموم کردن من هنوز دفاع نکردم و انقد مقایسه کردم خودمو و احساس ناکافی بودن دارم ک خدا عالمه🫣