سلام مامان ها من واقعا گرفتار شدم از دست دخترم ، خونه هیچ کدوم از فامیل هام نمیتونم برم خونه مامانم خواهرهام چون موقع برگشتن قشقرق میکنه تا دوسه ساعت فقط جیغ و گریه واقعا خسته شدم انقدر گریه میکنه که از حال میره اصلا هم یادش نمیره ، وقتی پیش خواهرها و مامانمم انگگار دیگه مامان بابا نداره حس میکنم از منو باباش متنفر میشه حتی دستشویی هم اونا باید ببرن من نگاهشم میکنم جیغ میزنه ، یعنی تو مهمونی آبروی منو میبره بخدا ، فقط خاله هاشو مامانم و بچه های خواهرم که همه هم ازش خیلی بزرگترندوست داره .دیروز خونه مامانم بودم عصر نوبت دکتر داشت اینقدر گریه کرد که نتونستم ببرمش دکتر ،شوهمم عصبی شد که دیگه حق نداری ببریش اونجا هر وقت خواستی تنها برو، البته حق داره خیلی گریه میکنه طوری که از حال میره. واقعا دیگه من نباید هیچ جا برم .

توخونه رابطه تون خوبه؟؟؟
باهاش وقت میزاری؟
من خواهرم تاحالا ن ب دخترم غذاداده
ن لباسی ازش شسته
نه دسشویی بردتش

ولی بازی میکنه
بازی های باب میلش


دخترم ب شدت دوسش داره
و یه تایمی اگ‌من رابطه گرمی ازنظر بازی باهاش نداشته باشم بین من واون اونو انتخاب میکنه

باید اینقدر توی خونه فضای امن و پر هیجانی داشته باشه که هر لحظه هواسش باشه ک برگرده خونه

عزیزم وقتی تو خونه دوتاتون هستین ‌قبلش با آرامش باهاش حرف بزن ‌بگو میریم خونه خاله یا مامان بزرگ شام میخوریم بعد برمیگردیم خونه خودمون بخوابیم ‌.یا با عروسک هاش نمایشش رو دربیار که مثلا عروسک رفت مهمونی الان برمیگرده خونه خوشون .بخدا بچه ها باهوشن.چند بار این روش رو با آرامش بگی به مرور قانع میشن ....

تشویقش کن مثلا قبل اینکه ببری جایی یه خوراکی که دوست داره نشون بده بگو اومدیم خونه میخوریم بعد به بقیه هم بگو همراهیش نکنن و بهش بگن برو خونه دوباره میای بازی می‌کنیم پسر منم تازگیا نمیاد ولی نرمش میکنیم با زبون میاد فقط باید رو حرفت وایستی الان سن لجبازی

عزیزم طبیعیه درک میکنم منم دخترم اینجور بود خیلی نگران بودم خیلی نشستم فکر کردم دیدم خیلی بهش سخت میگیرم یا تنبیه بدنیش میکردم یا خیلی داد و بیداد میکردم
بعد عذاب وجدان گرفتم دیدم راستکی انگار مامان خوبی نیسم و خیلی بم زور داشت ک زحمتشو من می‌کشیدم اونوقت اون وابسته باباش یا مامانم یا مادرشوهر و خواهر شوهرم بود
دیگه خیلی فکر کردم گفتم گور پدر خونه و زندگی و تمیزی و مردم
چی مهمتر از بچمه؟
البته اینو زمانی فهمیدم ک مریضی گرفت و عمل کرد
قسم خوردم دیگه انگشتم بهش نخوره و نخورده هم
وقتی یچیزو می‌ریزه یا کثیف می‌کنه یا بشکنه و پاره کنه و...کلا هرکاری بکنه چیزی بهش نمیگم
روزی چندین بار بهش میگم دوسش دارم و قربون صدقش میرم
بهش میگم ک همه زندگیمه و کلی بوسش میکنم و نازشو میکشم
وقتی حرف میزنه گوش میدم و ب حرفاش میخندم و با هیجان جواب میدم
بهش میگم تو خوشگلترین و بهترین دختر دنیایی ، با ادبی مهربونی و....
ازش تعریف میکنم
همینا باعث شده خیلی بهم وابسته بشه جایی هم بریم خودش میخاد ک باهام برگرده خونه

دختر منم برعکسه‌ میریم یه جایی میگه بریم خونمون چون تو خونه لهش بیشتر خوش میگذره همیشه یه بهونه میاره که بریم خونه با فلان وسیله م بازی کنیم

باید به بهانه های مختلف گولش بزنی
بعضی بچه ها به مدتی اینجورین
بعدش خوب میشن

پسرمنم همينجوريه خيلي مامانم و خواهرامو دوس داره
و پشت هركسي هم گريه ميكنه موقع برگشتم گريه ميكنه
ولي من هرسري به يه روشي گولش ميزنم ميگم بستني بخريم بيايم بريم خوراكي بخريم و ازين جور حرفا