خانم ها، شما وقتی از دست خانواده شوهرتون ناراحتین، ناراحتیتون رو چجوری ابراز میکنید؟ من مادرشوهرم رو دوسش دارم، دیروزم کلی زحمت کشید آش دندونی درست کرد برا بچم، همش هم میگه بچه رو بذارین پیش من کاری چیزی دارید برید بیرون، دیروز بعد از مدت ها بچمو گذاشتم، به خواهرشوهرم تاکید کردم از این آش به بچه ندین،همش حبوباته دلدرد میشه، کلا ۲ ساعت با شوهرم رفتیم و اومدیم،مادرشوهرم برگشت گفت از این آشه یکم بهش دادم دوست داشت بازم بخوره، ولی زیاد ندادم، خودش میگفت یه قاشق چایخوری، بعد از ظهر شد یهو بچه خیلی بی دلیل شروع کرد به گریه شدید، گفتم شاید دلدرد شده، یکم عرق نعناع تو آب حل کردیم با یه ذره نبات دادیم بهش آروم شد، دم غروب خوابید، به باباش گفتم یه سر بریم تا سر کوچه لباس فروشی لباس تو خونه نداره دو تیکه لباس براش بگیرم، این یکی یه ساعت هم نشد، برگشتیم خواهز شوهرم بدو بدو اومد گفت میخواستم بهتون زنگ بزنم بچه داره گریه میکنه آروم نمیشه، رفتم بچمو دیدم بغلش کردم اصلا رفتارش عادی نبود، نمیدونم ترسیده بود، زیاد گریه کرده بود، عین تیک عصبی سرش رو سریع تکون میداد، حالا نگو خاله شوهرم با خانواده اش اومده بودن خونه مادربزرگ شوهرم که باهم همسایه دیوار به دیوارن، خاله بچه رو برده خونه مامان بزرگ، بچه هم اونجا خودشو پیش ۴ نفر که نمیشناسه دیده ترسیده، از دیروز اصن به این فکر میکنم که چرا بچمو در حد همون دو سه ساعت هم تنها گذاشتم ناراحت میشم، عاخه بچه ای که غریبی میکنه اینقد یهویی که همه چی براش عادی نمیشه، خودشونم میدونن این بچه غریبی میکنه، میخوان محبت کنن، ولی بدتر اذیت میشه آدم

بی خیال.سخت داری میگیری. من بچمو گزاشتم پیش خواهرم برداشته بود برده بود خونه پدرشوهرش بچمم گریه کرده بود. گفتم نبر دیگه.تموم شد و رفت

من میشینم باشوهرم غیبتشونو میکنم غرغرمیکنم اونم میخنده
ولی هیییچ وقت بچمو پیششون نمیذارم اصلا هیچ وقت همه‌جاباخودم میبرمش
دفعه دیگه نذارش گفتن‌چرانمیذاری بهشون‌رک‌وراست‌بگو
یا یکیتون بمونه‌پیشش یاخودت یاهمسرت

با خودت ببرش هرکجامیری بالاخره پیش خودته و نگران چیزی نیسی دیگه

فقط ی ۲ باز گذاشتم پیش مانانبزرگش زود اومدگ

من بچمو پیش هیشکی نمیزارم فقط خواهرم یا مامان خودم و اونا به شدت میدونن که من چقد حساس هستم نه جایی میبرن ن چیز اضافه بهش میدن
هرجا برم با خودم میبرم حتی خرید

من فقط بچمو پیش مامانم میذارم چون خانواده شوهرم وقتی بچم گریه میکنه اصلا نمیتونن ساکت کنن دلمم طاقت نمیاره.
البته اعتماد هم نمیکنم چون قدیمی ها واسه خودشون یه افکاری دارن.
یبار پیششون بودم رفتم تادستشویی دیدم صدای گریه بچم میاد میرم میبینم رو شکم افتاده داره زور میزنه بره جلو اوناهم بلندش نمیکنن بلندش کردم گفتم چرا اینکارو میکنین چرا بلندش نکردین میگن تو نمیذاری تلاش کنه بذار انقد گریه کنه تا یاد بگیره منم بخاطر این کارای عقب مونده ذهنیشون اصلا بچه رو نمیذارم

من تا الان هر جا رفتم با خودم بردم

دقیقا برای ما مهمون اومد بچم اینجوری کرد بغل کرده بودن رفتم گرفتم ازشون اما بچه هلاک شد انقد گریه کرد تا چن روز یادم میومد عذاب وجدان میگرفتم

اگر ادمای خوبین و مراقب بچت هستن به چیزای کوچیک حساس نشو.
ممکن بود با خودتم جایی بره و غریبی بکنه
چیزایی که برات مهمه از قبل بهشون بگو و خیلی خوبه بچه به غیر خودت به کسی مثل مادرشوهرت یا مادر خودت عادت داشته باشه که اگر کاری داری یا نبودی بچه با ارامش پیششون بمونه.
بخدا نعمته داشتن یه نفر که میدونی دلسوز خودتو بچته نه فقط صرف اینکه تو بری بیرون راحت بدون بچه
بخاطر اینکه بچه پیش اونا یه تجربه هایی رو کسب میکنه محیطای جدیدو تجربه میکنه . مادربزرگ پدر بزرگها چون با ادمهای بیشتری ارتباط دارن برای بچه ها یه فضای خوبیه که چیزای جدید رو ببینن و حس کنن. حساس نشو.
چیزایی که برات مهمه ازشون بخواه و خط قرمزاتو بهشون بگو. بذار بچت حال کنه رشد کنه.
هرچی بیشتر به خودت بچسبونی وابسته تر حساستر و شکننده تر میشه.

من فقط پیش شوهرم میزارم بچه رو . ولی به نظرم حالا که گذاشتی دیگه حساسیت نشون نده ، سخت نگیر

من بجز شوهرم پیش هیچکس نمی‌ذارم حتی پری روز خواهر شوهرم اومد گفت بچه رو میبرم تا شما لباس بپوشین بیاین اجازه ندادیم بعد که رفت شوهرم گفت بچه چه الان چه بعداز بدون منو تو جایی نمیره

من هر جا برم می برم دخترمم بزار ک شیر خشکیه اصلا پیش کسی نمی شینه حز مامانم

من پیش مامان بابای خودم فقط میزارم چون بهشون اطمینان دارم تا سه ماهگی هم جایی نبردمش الان که هوا گرمه هر جا میرم با خودم میبرمش

من پیش کسی نمیذارم ۴ ماه موندم خونه