برش‌هایی_از_زمان_برای_فرزندم:

بعد از تقریبا یه ماه بابایی رو دیدم. انگار صد سال ندیده بودمش.
حالم زیاد خوب نبود، ولی حس های قشنگی رو تجربه میکردیم.
وقتی رفتیم سونوگرافی بهمون گفتن یه دختر کوچولو تو راه داریم. همه جای خونه تصورت میکردیم. با بابا راجع بهت حرف میزدیم و رویا میبافتیم.
-اسمشو بذاریم دیلا؟
+لیا هم قشنگه.
-به نظرت شبیه کی میشه؟
+شبیه تو باشه.
همه ی هوش و حواسمون پرت بود، پرتِ تو، پرتِ بودنِ تو.
وقت سونوی آنومالی شده بود. بزرگترین استرس اون روزای من بین اون همه حس شیرین.
ولی بازم لطف خدا شامل حالمون شد و همه چی خوب بود. سالم سالم بودی. خدایا شکرت.
همه منتظر خبرهای خوب بودن.
به همه زنگ زدیم: «نگران نباشید، همه چی خوبه، سونو عالی بود، بچه سالمه. فقط یه چیزی… باید دنبال اسم پسر باشیم…»
چه روزایی بود. خوشحالم که دارمت آبنبات من.
یه چیزی بگم بین خودمون بمونه، گاهی دلم برای لیا بودنت هم تنگ میشه مامان🫠

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط