نمیخوام ناشکری کنم همیشه هم بخاطر وجود پسرم خداروشکر میکنم ولی واقعا دیگه خسته شدم به معنای واقعی بریدم خیلی شیطون و خرابکاری میکنه همه چیو میشکنه خراب میکنه بجای اینکه با اسباب بازیاش بازی کنه همش دنبال وسایل منو و باباشه، هیچ جا نمیتونیم بریم نه خونه کسی نه حتی خیابون بازار کلا به همه چی آویزون میشه واسه خراب کاری
اصلا توجه نمیکنه من چی میگم تو خونه میگم بهش حرفای به معنای تایید تکرار میکنه ولی بعدش انگار نه انگار
پسرم از اولش سختی بوده از استراحت مطلقم گرفته تا بستری شدنش و تا همین الان که ناآرومه هیچکس تحملش نداره نمیدونم چیکار کنم واقعا

همه ی مادر هایی ک پسر دارن تو این وضعیت هستن عزیزم تو تنها نیستی
بچه ها بمب انرژی هستن اگه میخای کم تر اذیتت کنه ببرش پارک خانه بازی جایی ک انرژیش تخلیه شه من هروقت پسرمو میبرم اینجور جاها خیلی دیگ کم تر اذیت میکنه
تحمل کن بزرگ میشه اذیتش کم تر میشه چ میشه کرد خدا رو شکر ک سالمن ❤️

منم قشنگ خونه نشین شدم هر جا برم همه صداشون درمیاد

عزیزم از پدرش کمک بگیر سعی کن رابطه پدر و‌پسر با هم صمیمی تر یشه چون هرچی بزرگتر بشن شما نیاز بیشتری به کمک خواهی داشت،
مثلا شب ها بده باباش ببره حموم شما یکم استراحت کن
اگه شد غروب بده دست باباش ببره پارک یکی دو ساعتی که نیستن بخواب
کمک بگیر

بخدا یه روزایی حس میکنم میمیرم

انگار منو پسرمو توصیف کردی حالا قسمت وحشتناکش اینع من حاملم باز

تازه پنج ماهه یه پسر دیگه هم باردارم این چیزا میگذره بچه ها بزرگ میشن ازمون. اونقدردور بشن که حسرت یه لحظه دیدنشو بخوریم پس تا هستن لذت ببریم

پسرمنم همینه هیچ مشکلی هم نداشت خدا رو شکرر ولی خیلییی شیطونه ولی من عاشقشم میگم بچه ست دیگه پسرا همینندخواهر موقع که خوابش میبره دلم کباب میشه که چرا زدمش یا دعواش کردم