بچه ها من نمیدونم اصلا چرا خوشحال نیستم خیلی روحم خسته اس همش می ترسم از بدنیا اومدم بچم از یه جهت میگم بارداری تمام شه از یه جهت ترس بزرگ کردنشو دارم با اینکه بچه دومم هست ولی ذوقی ندارم شما تجربه ایی دارین

من با اینکه خیلی سختمه بی تجربه بدون کمکی
ولی اصلا دوست ندارم حاملگی

تنها نیستی منم همینم

آره منم دومیمه و تا به دنیا نیاد نبینمش نمیتونم باهاش ارتباط بگیرم

منم هستم دقیقا اینشکلی ام ....

همه مادرا این نگرانی رو دارن
من خودم خیلی میترسم هروقت به دخترم نگاه میکنم تو دلم میگم خدایا دخترمو به خودت سپردم حواست بهش باشه

طبیعیه
منم خیلی روزا درگیرشم، هی میگم اصلا مناسب بود، نبود
بچه اولم دچار مشکل نشه، بحران نخوره و...
کلی فکر و خیال
فکر کنم خوب شیم بعد

فکرتو درست کن بزار همه چیز به روال خودش بگذره هیچکس از آینده خبر نداره من یبار این افکارم داشتم بارداری قبلیم خدا زودتر اونی ک فکرشو میکردم ازم گرفتش

من خیلی کلافه شدم

اره منم همین حالت و دارم بعضی روزا
اما خو فکر میکنم به خاطر بارداری مونه که بهم ریختیم