دوتا پسر دارم اولی پنج ساله
دومی یک ماه و نیمه
همش میگم نونت نبود آبت نبود
خدایی خوشی و راحتی ث آزادی ب آدما نیومده
پارسال تابستون انقد. راحت بودم آزاد بودم رها بودم.هر شب پارک بودیم.دوبار اصفهان رفتم .شمال رفتم.مشهد رفتم.شهرکرد رفتم.
تا اینکه خوشی زد زیر دلم .و حامله شدم.شهریور بیبی م مثبت شد.
و الان که پسر دومم یک ماهو نیمس.داغونم.زندگیم ریخته ب هم.از پس دوتا بچه برنمی‌آمد.نمیتونم برگردم سر خونه زندگیم.پسر بزرگم سه ساعت خونه مامانم پیش من.سه ساعت خونه مادرشوهر.شبا برا خواب با باش خونه.خودم حوصله ندارم .پشیمونم.پشیمون از بچه دوم آوردن
مامانم همش سرزنش میکنه.میگه ناشکری نکن.ولی واقعا الان فهمیدم که تواناییشو نداشتم .حالا دوباره باید بشینم نوزاد بزرگ کن .یه ساله بشه .دوساله بشه.سه ساله بشه.خستم خسته 😔😔😔

وایی ناشکری نکن دختر
مارو پشیمون نکن😂😂

کاملا شرایطت درک میکنم اما این روزا میگذره پ من چی بگم😌هیچوقت کمکی ن سر بچه اول ن سر دومی داشتم با اینکه خونوادمم نزدیکمن دریغ از ی کمک کوچیک،حتی سزارین کردم با اون بخیه ها خودم و دوتا بچه کوچبک تو خونه خودم سرپا بودم نگم چ روزهایی گذروندم و میگذرونم بخدا شرایط شما بهتر عزیزم ،من دیسک گردنم باز اومده سراغم بچمو بغل میگیرم هیچکس نمیاد ده دقیقه بچمو نگه داره من استراحت کنم فکر کن اثاث کشی هم دارم هفته های بعد دارم دست تنها با این گردن درد جمع میکنم بخدا آرزومه خواهرم مادرم ده دقیقه بیان کمکم ،گفتم گه بگم باز خوبه کمکی داری

من احمق تر از احمق رو بگو دوتا داشتم بی عار بودم فکر کردم بچه خیلی چیز خوبیه ناخواسته حامله شدم سومی رو روزی چندبار خودمو لعنت میکنم مغزم رد داده شبا قبل خاب بغلشون میکنم پشیمون میشم که روز اذیت میکنن عصبی میشم ولی باز فرداش همون آش و کاسه اس پنج ساله دو سال و پنج ماهه شش ماهه دارم

آره منم قبول دارم سخته خدایی آدم له میشه زیر بار مسئولیت بچها و خونه داری همدردیم عزیزم با این تفاوت که دختر من ۱۶ ماهشه تو هر سنی یسری سختی داره بچه بزرگ کردن

وای نگو خواهر جان ،ناشکریه به خدا، سختی‌هارو دیگه داری میگذرونی، من که سه تادارم ، الان راحتم کیف میکنم

من شانس آوردم دومی دخترشد

واقعا سخته واقعاااااااا

البته عذرخواهم اینقدررک حرف زدم

وای خدااین حرفاچیه من واقعا ازاوردن بچه دوم راضی ام وخداروشکرمیکنم شرایط منم سخت شده ولی همه چیزم سرجاشه باشگاه رفتن وکتاب خواندن همه چی بنظرم بایک روانشناس حرف بزن افسردگی بعدزایمان نباشه یه وقت

خیلی ناشکری خیلی
همیشه که گردش و تفریح نمیشه
جای من بودی چیکار میکردی واقعا
و اینکه به نظرم بچت رو پیش خودت نگهدار یکم قوی باش میتونی از پس کارات بربیای تنبلی میکنی معلومه

آقا چشم ب هم بزنی بزرگ میشن و بعد یه روزی آرزو میکنی کاش این روزا رو دوباره تجربه کنی

من الان دقیقا شرایطت تو رو دارم🤕😭🫂🫂🫂

درکت میکنم اصلا ناشکری نیس حق داری کم بیاری ربات نیستی منم شرایط شمارو داشتم روزی ده بار میگفتم چ کاری بود با این تفاوت ک فاصله سنی اینا خیلی کمتره ولی بهت میگم اینم میگذره تا یکم دومی بزرگتر بشه سخته اصلا عذاب وجدان نداشته باش بچت بزار هرجا نگهش میدارن نگهدارن حداقل یه تایم برای خودت باش انشالله سالم باشن

من دهنم سرویس شده


خیلییییییییییییییی سخته
فراترازحدتصووووووووووووررر

عزیزم بری خونه خودت بهتره به شرایط عادت میکنی اینجوری هرچی دیرتر بری سختر میشه برات. من شوهرم دقیقا دوماهگی دخترم رفت ماموریت سر سه ماهگیش برگشت با دوتا بچه شبانه روز تنها بودم ولی باز میگم خونه خودت راحتتری

همه این روزها میگذره منم تاپیک های اوایل زایمانم مثل شمابود بعد دوماه اوضاع خیلی بهتر شد والان ک دیگ نزدیک 1سالش دیگ راحت پارک وبیرون میرم. من زایمانم تیر بود تمام روزای گرم وبلند تابستون تو خونه بودم با یک دختر4سال فکر میکردم چقدبهش ظلم کردم ک توخونه است نمیتونه بره بیرون ولی امسال میزارم تو کالسکه دوتاشون میبرم پارک وبازی می‌کنند میگم خداشکر اون روزا گذشت.منم توشهر دیگ ک خانوادم نبودن ازتقریبا 20روزگی مسئولیتش ن باخودم بود. شما هرچه زودتر برید خونه خودتون کنترل اوضاع ب دستتون می یاد. عصرها نوبتی با بچه ها برید خونه مادرتون و مادرشوهر تون تا کمتر اذیت بشید ولی حتما توصیه میکنم خونه خودتون بخوابید هروقت خواستید بیداربشید هرچه میخای آشپزی میکنی اصلا همین انجام کارهای خونه ذهنتون آروم میکنه.

واقعا با دوتا سخته 😢

عزیزم حق داری خسته باشی اینا همه طبیعیه
ایشالله ک خیلی زود به روال طبیعی زندگیت برمیگردی
ولی باید بری خونه خودت تا بتونی عادت کنی
یکی دوماه اول خیلی سخت میشه چون بچه کوچیکه و اولی هم به توجه و محبت نیاز داره

برو خونه خودت عزیزم
الان که پسرت هر لحظه ی جاس خیلی به مشکل میخوری اگه دیرتر بری خونه خودت
همه مون خسته ایم اما میگذره
فک کنم یبار دیگه گفتم که دو ماه طول میکشه همه چی درست میشه ولی خب شب نخوابی هست خسته گی هست فشار هست چالش با بچه اول هست
خدا بهمون توان بده
من تنها شانسی ک آوردم اینه نفس کاری به نویان نداره

خداییش دو تا بچه خیلی سخته . منم به هیچی نمی رسم . اوایل افسردگی بعد از زایمان خیلی اذیتم میکرد . شما هم الان دوران سختی رو میگذرونی . خدا رو شکر کن که کسی رو داری کمکت کنه . به زودی روال عادی میشه .

عزیزم سخت نگیر
واقعا شرایط دو سه ماه اول همینطوره
منم میگفتم واقعا بیکار بودی بچه دوم آوردی آخه 🤣 ولی بعدش خیلی بهتر شد شرایط
سعی کن بری خونه خودت و ی روزایی رو بیای خونه مادرت
خونه خودت بری روال زندگیت درست میشه

الان کجایی؟

اینقدر سخت نگیر بلاخره اون بچه به مادری دلسوز مثل خودت نیاز داره خداروشکر کن بخاطر بچه های سالمی که داری

عزیزم همه این دوران رو ماهایی که بچه دوم آوردیم ، گذروندیم . دو سه ماهی طول می‌کشه تا زندگی یه روال عادی برگرده .
چرا نمیری خونه خودت عزیزم ، هر چی زودتر بری خونت ، زودتر میتونی خودتو و زندگیت رو جمع و جور کنی

حالا که من باردار شدم
امشب دوتا تاپیک گذاشتین که وقت و انرژی تون مثه قبل نیس
آدم استرسی میشه🥲
ولی نوزاد تون هنوز خیلی کوچیکه ایشالله بزرگ میشه این روزا خاطره میشه
ولی بازم خوبه کمکی دارین روزی ۶ساعت پسرتون دست خانواده اس
ما ها که کمکی نداریم چی ...

عزیزم به زودی روال زندگیت مثل قبل میشه ان شاالله و میتونی تفریح کنی دوباره