یادمه بدنیا ک اومدن خیلی ضعیف بودن قل کوچیکم از بس ضعیف بود و لاغر ی پوست بود با استخون گوشت نداشت پاهاش و دستاش چروک بودن همه میگفتن از این بچه در نمیاد چقد لاغر گوشت نداره بدنش فلان الانم لاغره ولی خیلی بهتر از اون موقه ایه ک بدنیا اومدن خلاصه با همه سختیاش گذشت گفتم بزرگ شن یکم راحت میشم ولی رفته رفته سخت تر میشه نمیشه کنترل کرد نمیرسی ی سرویس بری میزاری روروئک کم مونده پرت بده خودشو میزاری زمین چهاردستو پا میرن اویزون میشن جلو پنجره تا بلند شن هی باید هواست باشه سرش جایی نخوره اینو میگیری اون یکی میره دیگه قابل کنترل نیسن خدایا اومدی دوتا دادی حداقل توانشم دوبرابر کن بخدا ناشکری نیس خدا رو هزار شکر برا وجودشون ولی واقعا ادم نمیکشه کم میاره شوهرم یا شیفته یا اعزامه کلا نیست خودمم ک یادم رفتم وقت ندارم برا خودم دلم میخواد ی روز برای خودم باشم کامل

چقد حست مثه منه، میدونی هرچی بزرگترمیشن بدترمیشه، دوقلوهای من ۳سال و ۴ماهشونه، بخدا اینقد سه سال اینقد زجرکشیدم حدنداره، نارس ۷ماهه بودن، باوزن کم، کرونا گرفتن، هزارتادردسر، شوهرم توشرکت نفته سرچاهن، توبیابون توکمپن، ۲۰روز کامل شیفته، ده روز اف،من بدبخت اینقد سختی کشیدم حتی الانم میکشم توشهرغریب، حتی یه کمکی ندارم مثه ادم دوش بگیرم یا دستشویی برم

من فقط هی با خودم میگم خدایا صبرمو زیاد کن نزار داد بزنم سرشون چون رفته رفته شلوغ تر غیرقابل کنترل میشن🥺🥺🥲

خییییییییییلی من دیگه ب مرز جنون رسیدم

دقیقا منم ۱۰ماهه تنها بزرگشون کردم دلم میخاد ی روز واسه خودم زندگی کنم.

🥺🥺🥺🥺🥺🥺🫂🫂🫂🫂🫂

منم زندگیم خیلی بدشده خدایاخودت صبروتحمل بده خدایاشکرت

دقیقا منی

عزیزم 🥺🥺
چقد با خواندن نوشتت یادم خواهرم افتادم
اونم مثه شما تنهایی به دوش کشید بزرگ کردن بچه هاشو
کاش نزدیکت بودم یه وقتایی میومدم کمکت میکردم که حداقل در روز یکی دو ساعت برا خودت باشی ❤️