من هشت ماه طول کشید که حامله بشم،خیلی دلم بچه میخواست،حالا ک دخترمو خدا بهم داده همش خسته م کلافه م دخترم خیلی بی قراری همش نق میزنه من عصبی میشم هی به خودم میگم خودت میخواستی بچه دارشی چرا اصلا حوصله شو نداری همش عذاب وجدان دارم بابت رفتارام همسر صبح می‌ره ده شب میاد منو دخترم همیشه تنهاییم تو خونه خونوادمم پیشم نیستن بعضی وقتا می‌شینم گریه میکنم .همسرم با اینکه خستت باز شبا کمکم می‌کنه نمیدونم چیکار کنم ک یکم صبورتر شم

طبیعیه به خاطر هورمونامونه منم یک و نیم سال طول کشید ولی یه وقتایی واقعا داغونم و بدون تنها نیستی همه اینا بخاطر تغیرات هرمونی و خستگیع چون بچع واقعا انرژی میخاد

منم دوست داشتم یه بچه کوچیک داشته باشد بعد بچه دوم ده سال طول کشید که خدا این پسربه من داد بعضی وقتها حوصله ندارم نگهدارمش یا خیلی بی‌قراری می‌کنه بعد دخترم میگه خودت خواستی الانم زورت میاد نگهداریش

آخه شیر نمیخوره فقط وقتی خوابه یا اینکه تازه بیدار شده یکم گیج خوابه شیر میخوره

من دوسال اقدام داشتم آخر با دارو باردار شدم، خدا شاهده ازوقتی بدنیا اومده هر دم یجور درگیر، از دوماهگی اعتصاب شیره، تو خواب شیر میدم، فقط گریه میکنم، هیچکس ندارم جز شوهرم بدادم برسه، با اینکه مادرم ی کوچه فاصله داره حتی دستش دراز نمیکنه... خدایا شکرت، هرچی بگی حق داری💔

سوره والعصر بخون آروم میشی.منم غریبم از خانواده دورم کسی ندارم.توکل کن بخدا.بهش شربت گرمیسچر بهش بده آروم میشه

گلم شیر خودتو میدی

🥲🥲🥲🥲🥲عزیزممم این روزاهم میگذره فقط قوی باش و ادامه بده