بیزارم لز این زندگی ک دارم شوهرم ۲۵ روز سر کار ۵ روز خونه ۲۵روزش شاید ۴۰ روزم بشه ک خونه نمیاد با یه بچه کوچیک همش تو خونه
پسرم دیگه واینمیسه همش میخاد بره بیرون تو کوچه پارکم نزدیک نیست خودم ببرمش دیگه کم اوردم
امشب پریودم حالمم بده استرس این شرایطم دارم یه زن مگ چقد میتونه تحمل داشته باشه

چرا‌نمیری شهری که‌همسرت کار میکنه؟؟اونجا خونه بگیرید؟؟

حق داری عزیزم ولی خوب همسرت هم داره برای زندگیتون تلاش میکنه واقعا باید جای تو بود تا بتونیم نظر بدیم سعی کن صبوری کنی و براش وقت بزلری بچه ها خواسته هاشون کوچیکه یه رب هم ببریش بیرون خوشحال میشه

عزیزم منم مث توام با دوتا بچه کوچیک حالا همسرم یزده من تا دیشب تهران بودم ک دخترداییم اومد باهم اومدیم خونه داییم ک حداقل تنها نباشم و بدتر استرس بگیریم توکل کن ب خدا اگ خونه فامیل یا مادرت اینجاس برو پیششون تنهایی خیلی بده بیشتر ادم استرس میگیره

شوهر منم نظامی ۲۰ روز نیس باید تحمل کرد

گلم شرایط منم الان مثل خودت هست واقعا بعضی وقتها کم میارم ب خاطر ی چیز بی خودت گریه میکنم ولی بخاطر بچه مون باید طاقت بیاریم

کاملا حق داری عزیزم.اکثر زندگی ها همینطور شده،همسر من مغازه داره،خداشاهده در طول۲۴ ساعت،ده دقیقع هم با بچه وقت نمیگذرونه.یا خونه نیس یا خستس،ناهارم سرپایی میاد میخوره میره

عزیزم هممون مثل هم هستیم شرایط زندگی سخته من شوهرم راننده جاده هست اصلا خونه نیس شاید در هفته یک روز باشه منم با دوتا بچه دوساله ودوماهه تنها هستم همیشه خیلی خیلی سخته ولی به خاطر بچه هام تحمل میکنم

چه شغل سختی داره
نمیشه بری همون شهری که کار می‌کنه خونه بگیری

از قبل از ازدواج این شرایط شغلی رو داشته؟

عزیزم می‌فهمم متوجه م
شرایطت سخته واقعا 😔😔
من روزا شوهرم نیست شب میاد واقعا کلافه میشم وای بحال شما
چه کنیم چه میشه کرد
خدا خودش آرامش بده بهمون