ببشتررررررر بهش محبت کن وخیلی بهش توجه کن قریون صدش برو
بیشتر وقت بزار
گاهی وقتا از توجه بیش از اندازه هم بچه اینجوری میشه فکر میکنه همیشه باید مرکز توجه باشه وقتی حوصله نداریم فکر میکنن ببین چه اتفاقی افتاده . پسر منم تف میکنه اما فقط برای شوخی گاهیم لج اما نه تو صورتمون واکنش نشون بدم بدتر میشه تحویل نمیگیرم دیگ انجام نمیده کم کم دیگ بیخیال شده . بوسش میکنم زبونش درمیاره میزنه به لپم میخنده .یا پاشو میاره جلو دماغم من بگم پییف بخنده . کلا عادیه این چیزا . برعکس پسر شما پسر من احساساتش کامل بیان میکنه . از خودشم نمیتونه دفاع کنه من کم کم دارم یاد میدم به نظر من که خوبه چون بعضی بچه ها میزنن بچه دیگرو یا فوش میدن اما به امثال بچه های ما میشه اموزش داد .
پامیشه غش میکنه از خنده ک پی پی کردم و ازین قبیل بازی ها
همش هم دست میکنه به سینه های من از سرش نمیفته
گاهی وقتا اذیتش میکنن بچه ها یا منو باباش باب میلش نباشیم تف میکنه رومون و میخنده
حاضر جوابه و بشدت حساس خیلی خیلی زود سر هر چیزی قهر میکنه خیلی بغض میکنه همش با خودش درگیره یهو میبینی خبری ازش نیس میرم میکردم میبینم یه جا نشسته داره گریه میکنه یا قهره و خیلی وقتا اصلا نمیاذ دلیل ناراحتیشو بگه میریزه تو خودش انگار و ۹۰درصد هم سوءتفاهم های ذهنشه مثلا پسر خواهرم از راه اومد دست نداد بهش اون دستش دراز بود و واقعا هم حواسش نبود و بلافاصله رفت جلوش گفت حواسم نبود و سعی کرد باهاش دست بده و از دلش در بیاره ولی اون چنان گریه میکرد ناراحت شده بود یا مثلا بچه ای جیغ بکشه روش بشدت حساسه و گریش میگیره بلد نیس از خودش دفاع کنه و وسیلشو کسی بر میداره هی خود خوری میکنه و نمیگیره ازش
فقط جایی میریم غذاشو خودش میخوره به چشم بچه ها دور همن ولی خونه خودمون در کل باید خودم غذاشو بدم هنوز
یوقتا خیلی فضول و شیطون و خیلی وقتا فقط میگ خستم حوصله ندارم و همش اذیت میکنه . همش دوز و ور ماست و ادیت میکنع همش فکر میکنه ما دوسش نداریم و کلا عصبی و ناراحت و غمگینه ، توروخدا اگ راهی هست بگین
ب نظرم شما باید با صحبت کردن و بازی کردن و ابراز احساسات بیشتر و توضیح دادن برا همه چیو کنترل کنی
معمولا از گریه و بغض و اینا یعنی اون لحظه ی کمبودی داره میتونی بهش یاد بدی ب جای قهر و گریه میتونه بگه چی ناراحتش کرد این بچه باید چند سال دیگ بره تو جامعه و مردم اون بیرون مثه پدر و مادر برخورد نمیکنن ک
باید بهش یاد بدید کجا حرف بزنه
کجا سکوت کنه
کجا از خودش دفاع کنه
کجا ابراز احساسات کنه
کجا خنده کنه
همه ی اینارو میشه از طریق صحبت و حتی بازی حل کرد
ب نظرم بچه ها از ۴ سالگی دیگ یاد میگیرن چ جوری رفتار کنن و چطور و کجا چی بگن
تربیت اصلی کودک تو سن ۴ تا ۶ سالگی هستش
و این دوره حساس ترین دوره ها و سنین هاست ک ما باید خیلی توجه کنیم ک حوصله ب خرج بدی
و یادمون نره بهترین الگو برای ی بچه اول پدر و مادر هستن
اونا رفتارای مارو تکرار میکنن
منم پسرم نمیگ از چی ناراحته خاهرزادم دوسالشه قشنگ میاد گریه میکنه میگ مامان پام مثلا گیر کرد دردم اومد اما پسر من یهو جیغ و گریه هرچی بپرسم چیشده فقط گریه میکنه اصلا علت ناراحتیشو نمیگ هرچیم باهاش حرف میزنم ک گریه میکنی فقط من نمیفهمم باید علتشو بگی نمیگه
بیشتر براش وقت بزار
بازی های جدید بهش یاد بده با همدیگه انجام بدین
وقت بی وقت بهش ابراز احساسات کنه
تشویقش کن
بیرون ببرش
کلا بچه ها از طریق بازی همه مشکلاتشون حل میشه
روزانه پیام مشاور، متناسب با سن کودکتون دریافت کنین.
سوالاتتون رو از مامانای با تجربه بپرسین.
با بازیهایی که به رشد هوش و خلاقیت فرزندتون کمک میکنه آشنا بشین.