سلام مامان دخترم خیلی کاراش اعصابم وخوردمیکنه همش دوست داره بازی کنه.همش بابزرگترازخودش کنارمیاد.خیلی افراط وتفریط داره.مثلادخترخالم ۵سال بزرگتره ازش همش بهش میگه من دوست دارم و....اونم هروقت این گوشی دستش باشه یا اسباب بازی خوب باشه باهاش بازی می‌کنه چشمش بریکی دیگه بیفته یاگوشی از دخترم بگیرم اونم خودش ومیزنه ب اون راه وباهاش بازی نمیکنه.یادخترهمسایمون تاکسی نیست با دخترم بازی می‌کنه همینکه دوستاش میان این وول می‌کنه.برااینکه بااوناباشه هرکاری می‌کنه مثلااسباب بازی‌اش ومیده چیکارکنم بفهمه.الان خونه مامانمم رفت درخونه همسایه اوناچندتابچه باهم دارن بازی میکنن بهشون گفت منم بیام راهش ندادن.انقداعصابم خوردشده.راهکاری دارید ک بفهمه نبایدخودش وب بقیه تحمیل کنه

بنظر من این چیزا ژنتیکیه .پدر مادر فضول و حیله باز یچشونم بدون تعلیم حیله بازی بلده .پدر مادر زرنگ و سرگروه بچشونم سرگروهه .پدر مادر تو سری خور و بی زبونم بچشون همون جوریه .باید رو خودتون کار کنید

هنوز کوچلوعن چه توقعی داری اخه

من خودم اجازه نمیدم بچه‌ام هر جا بچه دید بره بازی کنه باهاشون
نمیشناسمشون ، شرایط رو براش پیش آوردین که هم سنهای خودش رو جمع کرده باشید و باهاشون بازی نکرده باشه؟!
بچه‌ها تا ۷ سالگی دنیاشون دنیای بازی کردنه، شما به عنوان والدین باید سرگرمشون کنید و راه رو بهش نشون بدید
من اگر پسرمو ببرم خونه مادرشوهرم و بچه‌ای تو کوچه باشه
اجازه نمیدم بازی کنه چون شناختی از اونها ندارم
اجازه بازی اونا ندادن حالا نوبت شماست
شما باید اونو سرگرم کنید

خب اخه سنی نداره که بفهمه باید چیکار بکنه ، پسرمنم چون بچه اطرافش کمه اصولا با بابام و داداشم و همسرم بازی میکنه با بچه هاارتباط کمتری داره ولی تو پارک میره با همه سنی بچه بازی میکنه، یبار دیدم که پسر برادرشوهرم گوشیشو نمیداد به پسرم اونم داشت عصبی میشد من از اون جو اوردمش بیرون گوشی همسرم دادم بهش ولی اون رفت نشست پیش پسرعموش گوشیشو بهش نشون میداد پس هیچ درکی نداره از اینکه بهش زورمیگن یا اذیتش میکنن اون فقط داره بازی میکنه کم کم یادمیگیره چطوری باید ارتباط برقرار کنه از خودش دفاع کنه

عزیزم تحمیل نیس دلش میخادبابچهادیگه وقت بگذرونه اتفاقا کمکش کن دوست خوب پیداکنه حالاهم سن سال خودس

پسر منم دوس داره با بزرگتر خودش بازی کنه