من از بچگی پسرم هروقت ی چیزیش میشه مثلا افتاده یا پرت شده یا ی چیزی گلوش گیر کرده جیغ میزنم اصلا دست خودم نیست طپش قلب میگیرم بنظرتون من غیر طبیعی هستم شوهرم میگه بجای اینکه آروم باشی بدتر بچه رو عصبی و استرسی میکنی همش سر این قضیه باهم بحث میکنه ولی من واقعا دست خودم نیست 😪

جیغ زدن باعث میشه بچه بترسه و شرایطش بدتر بشه خودت هم مغزت کار نکنه ،مادر قوی باش بخاطر بچه ات

وای من خونسرد و شوهرم مثل شماس انقد باهاش دعوا میکنم میگم به جای اینکه بچه رو اروم کنی جیغ و داد میکنی
یعنی من شوهرم نصف اخلاقاش زنونس
فقط جیغ و داد من میگم باشه چه اشکالی داره در ارامش کامل به بچه میرسم ولی اووووون یا خدااااا همشم باهاش دعوا میکنم میگه دست خودم نیست میگم یعنی چی اخه دست خودم نیست
مامانمم مثل شوهرمه بهش میگم اون روزا از دست مامانم میکشیدم حالا از دست تو
ما میفتادیم زمین یکی هم باز میخوردیم اگر مامانم نبود جرعت نمیکردیم بگیم ما افتادیم وگرنه بازم کتک میخوردیم که چرا افتادی بعدم میگفت شما که چیزیتون بشه من دردم میاد اخه تو که باز میزنی لامصب
الان شوهرم دقیق همینه

همسرت مادرت و مادرشوهرت درست میگن اصلا نباید تو اون اوضاع داد بزنید یا عکس‌العمل نشون بدین حتی اگه بد افتاد یا گریه کرد شما باید خونسرد باشید
من خواهرم مثل شماست وقتی پسرم زمین میخوره یه جوری جیغ میزنه بچم یه متر میپره
این موضوع تو روحیه بچه خیلی تاثیر منفی میزاره

مابرعکسیم تواون شرایط من آرومم شوهرمم بال بال میزنه استرس میگیره صحنه روترک میکنه😂

دقیقا منم همینجوریم برعکس شوهرم که خیلی خونسرده

این مسئله مادرشوهرم و مامان خودم بارها بم میگن خونسرد باش و سعی کن بچه رو آروم کنی نه اینکه از صدای جیغ و فریاد تو بدتر بترسه و گریه کنه شما تو این موارد چه عکس العملی دارین؟