تاپیک قبلی....
بنظرتون به کس و کارش بگم خواهرش یا مادرش
که خبر داشته باشن از رفتارش
خواهرش یه جورایی خبرداره یکم

به نظرمن نگو فکر میکنی اونا طرف تورو میگیرن؟نه خواهرمن.بدترش میکنن.سعی کن این دفعه هم بگذری وآشتی کنین ونذار این قهرطولانی بشه وروابط سردو سردتر بشه.ودیگه نذار این جور قهرها پیش بیاد رگ اخلاقشو بدست بیار.با مرد جماعت هرچقدر لج کنی بیشتر باهات لج میکنه وعین خیالشونم نیست فقط این وسط ما زن ها داغون میشیم

به نظرمن نه عزیزم مطمین باش اول طرف او را میگیرند و هیچ گاه اجازه نده مسایل خصوصی زندگیت کسی بدونه حتی مامان خودت شوهر منم همینه هیچ وقت اشتباهش قبول نمیکنه منم کم محلی میکنم وقتی میفهمه واسم مهم نیست خودش خوب میشه

عزیزم همسر منم قهر میگنه و خیلی کینه ایه قهرش طولانی میشه ولی اینجوری زندگی رو برا من زهرمار میکنه من اینجور مواقع سعی می کنم عادی سازی کنم انگار که یه بحثی بینمون پیش اومده حالا چون دو تا آدم بالغیم نباید قضیه رو زیاد کش بدیم مثلا تو روز باهاش خیلی عادی حرف میزنم شبم که دخترم خوابید میشینم باهاش حرف می نم بعدم میگم میشه بگی چیکار کردم که ناراحتت کرده؟اون حرفشو میزنه منم از خودم دفاع میکنم آخرش تموم میشه به نظرم نباید بذاری اینجور آدما باهات قهر کنن چون شخصیتشان صفر و صده حد وسط ندارن

تاپیک قبلی رو هم خوندم
عزیزم اول اینکه مشکل بین شماست و اینکه به دیگران بگی یعنی جای دخالت رو براشون باز می ذاری و از طرفی همسرت ممکنه ناراحت بشه که حق هم داره اگر ناراحت بشه.
دوم اینکه مرد وقتی ببینه هربار پیش قدم می شی پررو می شه و هربار بیشتر خودش رو می گیره
آخر یه جوری می شه مثل الان که درمونده می شی
با مردها فقط و فقط باید خودگیری کنی.
کم حرف بزنی
بی محلی کنی
به خودت برسی
تلفنی پیشش با خانواده یا دوستانت بگو و بخند کنی و برنامه مهمونی یا کافه بذاری
اصلا دعوا نکنی و خونسرد باشی انگار قهر و ... برات مهم نیست
یعنی اگر بتونی خودت رو نگه داری و اینجوری رفتار کنی بعد از یه مدت می بینی خودش دور و برت می چرخه