من خیلی ادم احساسی ام
دلم میخواد عین روژ اول عاشق هم باشیم
ولی از روز اول سرد بود
ده روز اژم دور باشه زنگ نمیزنه
دلش تنگ نمیشه با بقیه هیچ فرقی ندارم رفیقاش باشه جون میده
تو اوج سختیم میبینه دارم التماسش میکنم ولی کمک نیست واقعی تر بگم اینکه دلسوزم نیست
کم کم رفتارش تو وجودم ریشه کرد شده کینه
عاشقشم ولی نمیتونم باهاشش بسازم
اینکه اولویپ اخرشم قلبمو درد میاره من صدمو براش میذارم اون یکی هم نمیذاره
کدتهاست دلم میخواد بذارم برم
حتی باهاش حرف زدم ببیپ من اینم منو ببین
برا رفا نیازش میاد بعد ب من میگه چرا سردی!
چرا سردم؟ من سرد نیستم من قلبم شکسته ازت
من همه جوونیم رفته تو. میگی سردم؟
دختذم بهش محبت میکنه میگه از دختم یاد بگیر اون بچس
عشق تو به بچت فرق میکنه بچت میفهمه عاشقشی من کجای زندگیتم؟
اخ چقد قلبم شکسته اخ

مامان کنجد خیلی ناراحت شدم تاپیکتونو خوندم ولی اینو میتونم بهتون بگم همسر من اینطور نیست ولی بجاش مشکلاتی دارم که خدا می‌دونه چطور دارم تحمل میکنم شاید بنظر بقیه ساده باشه خودم به این نتیجه رسیدم که هرکس و خدا یجور امتحان می‌کنه هیچکس راحت نیست برا خودم خیلی از خداطلب آرامش روحی میکنم امیدوارم همه آرامش و داشته باشن خدا همسرای اینطوری رو هدایت کنه ولی رو بیخیالی خودتون بیشتر کار کنید

چقدر شبیه همیم منم اینجوریم

نمیدونم چرا ذات مرد اینطوریه
اهل بروز احساسات یا ذوق برای هر چیزی نیستن

عزیزدلم اکثر مردها همینقد گ ا و ن
احساسات ما خانما بااونا متفاوته
خودتو زیاد درگیرش نکن پیرمیشی