مامانایی که تجربه دارین توروخدا بگین چیکار کنیم بچه داری برامون راحتر بگذره و بتونیم برای خودمونم زندگی کنیم و افسرده نشیم؟😭😭

بی خیالی طی کن من ۳ تا رو پشت هم آوردم اصلا خیلی چیزها رو سخت نگرفتم ای بچم لباسش کثیف شد نمی‌دونم فلانی چرا زیاد بغلش کرد اوایل سر اولی چرا خیلی حرصم دادن چون تجربه نداشتم ولی دیدم خودم دارم نابود میشم نمیشه که یه مادر عصبی میخواد چیکار این بچه تا حد نرمال بیخیال شدم...بعضیا رو دیدم که واقعا هم خودشون رو عذاب میدن هم اون طفل معصوم رو خیلی سخت میگیرن تو لباس پوشیدن تمیزی دست ها و لباس و نمی‌دونم خیلی چیزای از آخر هم عصبی هم خودش هم بچه

عزیزم با شوهرت صحبت کن درباره چیزای مثبت زندگیت صحبت کن باهاش بازی کن وقت بگذرون بچه که میخوابه شده نیم ساعت برای خودت باش هر کاری که دوست داری تو اون زمان انجام بده خونه زندگی میشه بعد مرتب کرد موقعی که بچه بیداره هم میشه ولی به خودت نمیتونی راحت برسی روتین صبحگاهی داشته باش موقعی که شب بیدار میشه کتاب بخون قرآن بخون آرومت میکنه توی خونه قرآن بزار پخش بشه یا اهنگ بیکلام ملایم

ولی به نظرم همون اولی که با شوهرت صحبت کنی خیلی ماثره من خودم به شخصه اینکار کردم و واقعا جواب داد بعد از اون شوهرم خیلی کمک دستم بود

سخت که هست
ولی به روز میاد دلت برا این روزا تنگ میشه
یجور تنظیم کن به خودت هم برسی
حتی با چیزای کوچیک

تو خونه قرآن و زیارت عاشورا و... بزار پخش شه جو خونه برات سنگین نباشه
و سعی کن تا 40روزگی بچت یکی پیش باشه ن صرفا برای کمک برای قوت قلبت یعنی دورت شلوغ باشه
بچت هم یه مدت صبوری کن
همه این روزا میگذره فقط یه خاطره ازش میمونه پسه ذهنت

ماهای اول سخت میگذره کمکی باشه راحتره کمی ولی خدارو شکرکنید من ازخدامیخوام بهم صبر بده آدم سختگیری نباشم نمیخوام ب پسروهمسرم سخت بگیرم به تمیزی حساسم وقتی میبینم خونه بهم ریخته یا کمک نمیکنن یاواسم کارمیتراشن عصبی میشم فقط دارم دعا میکنم خدابابت این موضوع بهم صبوری بده

وااای تروقران اینجوری نگید ما استرسشو میگیریم
واقعا سخته انقد 🥺🥺

منم هرروز ب امید اینکه ی روز براخودم باشم میگذره اما هیچ