۴ پاسخ

پسر منم همینه تا مبینه ازش فاصله گرفتم میزنه زیر گریه از تو آشپزخونه باهاش حرف میزنم بازم دوس داره بغلش کنم
من بغلش میکنم با یه دست جاروبرقی میکشم طی میکشم لباس هارو جمع میکنم
با احتیاط آشپزی میکنم
اگر دیگه خطر ناک باشه و نتونم یه دستی میذارمش زمین یا تایم خوابش بقیه کارامو میکنم
هر چی لج‌کنی و بغلش نکنی و به خواسته هاش جواب ندی بدتر میشه از این به بعد باید خیلی به نیاز های عاطفی شون توجه کنی
چون سیستم عواطف و احساس شون داره کامل میشه
وگرنه لجباز میشن و ماجراهای دیگه

عزیزم اصلا کلمه بغلی شده رو قبول ندارم
بچه واقعا به آغوش مادر احتیاج داره هر چی بزرگ تر شه بیشتر حس می‌کنه آغوش مادرشو
کم کم استرس و ترس از دست دادن اش هی رشد می‌کنه
بچه وقتی رو زمین و تنهاست فک می‌کنه کسی پیشش نیست احساس تا امنی می‌کنه
تقریبا همه بچه ها همینن برا اینکه حس امنیت بهش بدی محکم بغلش کن تایم خوابش به کاراتون برسید
خودت متوجه میشی وقتی حس امنیت کرد راحت تر بازی می‌کنه و کمتر وابسته میشه
بچه ک فقط شیر و هوای نمی‌خواد از لحاظ روانی به آرامش و امنیت نیاز داره

من ب حال شما دچارم حالا رو پام نمیخابه کامل نیم ساعت برای خواب هم باید بچرخونم
کمر و مچ پام میخاد بترکه

تو روروئک بزارش

سوال های مرتبط