سلام ارباب بی کفن آقای امام حسین جان♥️
امسال محرم باتمام محرم هایی که توعمرم گذروندم یه فرق اساسی داشت...
و اون همین مادرشدن من بود انگار یکم درکم از واقعه عاشورا بیشترشده بود ....
امسال نتونستم برم هیئت ،شاید سرجمع ۳بار تونستم برم واون هم چیزی از روضه نفهمیدم
شب عاشورا توخونه بودم آقا
اما دلم پیش شما بود...
روضه‌هام توی خونه بود، وسط شیر دادن‌ها، وسط بوسه زدن به پیشونی بچه‌م…
شب عاشورا نشستم کنارش… براش گفتم:
یه نوزادی بود تو کربلا… که فقط یه قطره آب می‌خواست…
اما سهمش تیر شد، نه آب…
نگاش میکردم و مظلومیت علی اصغرتون رو بیشترمیفهمیدم....
براش از اتفاقات دردناکی که سرتون آوردن گفتم
که هنوز که هنوزه دل همه ، از درد وغم مچاله میشه
چشمامون هنوز خیسه ...
ازوقتی به بچه م شیرمیدادم بهم گفتن مایعات زیاد بخور شیرداشته باشی....میدونی چی میگم؟
تواون دشت نینوا رباب تشنه بود شیر نداشت....
بچه ۶ماهه تشنه وگرسنه بود بچه ای که تازه گردن گرفته وسفیدی گلوش پیداشده...
چه دردی روتحمل کردی آقا...
بمیرم برای رباب
بمیرم که دیگه علی ای نیست که درآغوش بگیرتش
دیگه برای کی لالایی بخونه
جگرم خونه💔
شب عاشورا ازهمسرم پرسیدم حرمله مگه خودش بچه نداشت؟نفهمید این طفل تشنه س؟
حالا چرا تیر سه شعبه زهرآلود؟
همین حرفام شد روضه شب عاشورای ما
از وقتی مادر شدم، علی‌اصغرتون برام غریبه نیست،
انگار یه تکه از محمدمه، توی گهواره‌ی کربلا...

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط