شوهرم خیلی حساسه اگه یه خراش رو بچه بیفته یا زمین بخوره خیلی باهام دعوا میکنه وقتی جایی میرم ازترس این که نخوره زمین جایش زخمی بشه نمیزارم با بچه ها بازی کنی یا بدو بدو کنه همش پیش خودم نگهش میدارم دلم برا پسرم میسوزه حس میکنم اینجوری شخصیت بچه ام تشکیل نمیشه خیلی عذاب وجدان دارم اینقدر حساس بود اصلن خوب نیس

اینجوری خوب نیست بچه لوس بار میاد در آینده نمیتونه از خودش دفاع کنه یا یاد نمیگیره چطور تو جامعه بمونه

ب شوهرت بگو اگه خیلی حساسی خودت نگهش دار،
مگه میشه بچه تکون نخوره ک نکنه زخمی بشه؟
من اصلا اعصاب ندارم ک هم بخوام شبانه روز زحمت بکشم هم شوهرم بخواد غر بزنه ک چرا بچه افتاد یا خراش روش افتاد.
با اینکه اونم حساسه اما میدونه نمیشه دستو پای بچه رو بست

حالا ما برعکسیم
همسرم میگه تا نخوره زمین تا زخم نشه چیزی یاد نمیگیره
دیشب مهمونی بودیم تو اتاق یه پسر بچه یک سال از خودش بزرگ‌تر زدش
من رفتم اوردم
اما همسرم بهم حرف زد
گفت از دور مراقب باش بلایی سرش نیارن اما دخالت نکن
تا کتک نخوره یاد نمیگیره که دفاع کنه
اما متاسفانه من مثل همسر شمام

سلام ب همگی زبون دخترم زخم شده انگاری افت زده چی بهش بدم خوب شه چیزی ام نمیخوره ینی از زبونشه لاغر شده

شوهر منم اینجوریه خدانکنه میرم خونه مامانم و میام مریض شه یا کبود شه جاییش ولی خب بچه باید دعوا کنه زمین بخوره مگرنه ترسو و گوشه گیر بار میاد

شوهر منم اینجور بود یه بار بدجور باهاش بحثم شد بهش گفتم اگر میخوای بچه تو سری خور و اغده ای بار بیاری نباید زمین بخوره بچه با زمین خوردن شخصیتش ساخته میشه اگر تو پدری من مادرم و بیشتر از تو حساسم پس اگر بزرگ شد و همه مشکلی بخاطر این موضوع براش پیش اومد تو مقصری
دیگه از اون موقع به بعد هیچی نمیگه خودمم مواظبش هستم

شوهر منم خیلی حساسه ولی ن در این حد

اینجوریم خوب نیس دیگه