عاشق موقع هایی هستم که معصومانه با یه شیشه شیر راه میره تو خونه یا تو بغلم چشماشو میبنده ریلکس میکنه
کلا شیشه شیر تو دست کوچولوها نقطه ضعف منه🥰
قلبم تند میشه ضربانش،تو دلم پروانه ها پرواز میکنن🦋
انگار یه هاله ی نور دور سر کوچولوها قرار داره که فرشته وار تو خونه حرکت میکنن.
برای این لحظات شکر😍 ولی بیچاره شدم که شیر بخوره لبنیات نمیخوره دخترم نه ماست نه شیر نه پنیر و کره هیچی😐 صدتا شیرخشک امتحان کردم تا بالاخره یکیشون یکم باب میلش بوده و من میتونم این صحنه ی قشنگ شیشه دست گرفتنو ببینم حتی اگه برای یه لحظه باشه و بعد شیشه رها بشه گوشه ای از خونه😂

شما چی از بچه هاتون نقطه ضعفتونه؟ منکه دلم برا این لحظه میره و پستونک خوردن که ندیدم دلی بخوره😐😂

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط