عذاب وجدان داره خفم میکنه الانم دارم با بغض و گریه اینا رو مینویسم هر شب باید پسرمو دعوا کنم که صدا نده بخاطر دخترم بیدار نشه گریه کنه الان دعواش کردم بعد دیدم یه گوشه ای رفت خوابید بدون صدا رفتم پیشش بعد میگه مامان توپمو دور ننداز میخوام بازی کنم جیگرم آتیش گرفت دوباره گفت مامان میترسم بهش میگم مامان پیشته نترس بعدش میگه تو کجا میخوابی همینجا بخواب پیشم الهی بمیرم که اینقدر ازش دور شدم که حتی نمیتونه بیاد پیشم بخوابه

واییی این چه کاریه دختر
برای پسرت هم وقت بزار اونم دوست داره مادر اونم هستی اینجوری فقط بهش ترس و اضطزاب میدی بزرگتر بشه ممکنه از سر حسادت دخترتو بیشتر اذیت کنه
براش توضیح بده
سعی کن روزا بیشتر خسته اش کنی تا اول پسرت بخوابه بعد دخخرتو بخوابون
تا کِی میخوای بخاطر دخترت پسرتو دعوا‌کنی
اینجوری فقط حس بی هرزشی میدی به پسرت که تو مهم نیستی ابجیت مهمتره

عزیزم نوزاد بیدار هم بشه زود بعدش دوباره میخوابه
شما رسیدگی به بچه بزرگتر بکن
یا بهش بگو اگر خوابید میتونیم داستان بخونیم یا خمیربازی کنیم
بچه که دکمه خاموش روشن نداره که هر موقع شما تصمیم به خواب بگیرید دکمشو بزنید

عزیزدلم من روانشناسی خوندم به نظرم پسر شما کاملا طبق روندش داره پیش میره الان پسرتون بیشتر از دخترتون به شما احتیاج داره چون الان درسنی هست که بیشترین توجه ها رو باید سمت اون کشیده بشه شما که میگی هرشب دعوا میکنمش همین روش ذهن پسرتون نسبت به خواهرش در بزرگسالی مشکل دار می‌کنه‌مثلا همیشه فکر می‌کنه اگه سر چیزی ازش عصبی هستین باعثش خواهرشه یا هرچیز دیگه الآنم شما سعی کن یه تایمی رو بذار براش مثال بگو از صبح تا عصر به دخترم میرسم از عصر تا شب هم برای پسرم اون تایم پسرتون سعی کن بگو مامان جان الان تایم شماس دوست داری چی کار کنیم اگه مثلاً بیرون بود که طبق نظرش انجام بده برای تایم دخترهم آروم باهاش صحبت کن بگو الان تایم رسیدگی به خواهرته تا من بهش میرسم توهم به بازیکن برس سعی کن گاهی توکارای دخترت ازش کمک بگیری اینجوری باعث میشه رابطه ش کم کم خوب بشه باهاش واینکع هیچ ذهنیت منفی نسبت بهتون پیدا نمیکنه اما اگه میگی نمیشه و میخای روش خودتو پیش ببری شرمنده باید پای عواقبی که بعدها برای پسرت میفته باشی

اگر پسرت سه سال و چهار ماهه است توقع کاملا بیجایی داری که درک کنه اون یکی بچه خوابیده و سروصدا نکنه.
برای همینه که روانشناس های کودک می گن بعد از چهار سالگی بچه اول تازه برای بچه دوم اقدام کنید. چون تا وقتی بچه دوم بیاد اولی تقریبا پنج ساله می شه و فرمان پذیری و درک احساسی پیدا می کنه.
البته این یکی از دلایلش هست. دلیل دیگه ش هم اینه که بچه ها تا چهارسالگی باید تمام توجه و وقت مادر و پدر رو برای خودشون داشته باشن و ذهنشون توان شریک شدن والدین با بچه بعدی رو نداره
دلایل زیاده متاسفانه چیزی که توی گهواره دیدم شبیه یه جور مسابقه است بدون آگاهی.
بچه اصلا مقصر نیست عزیزم اوت طبق توان ذهنی و جسمی سنش داره رفتار می کنه

درکت میکنم عزیزم من سه تا پشت سر هم دارم
دختر بزرگم ۵سالشه پسرم ۳/۵سالشه
دختر کوچیکمم ۱ماهشه
یوقتایی واقعا اذیت میکنن و مام حق داریم کلافه و خسته شیم خودتو ناراحت نکن سعی کن دیگه دعواش نکنی
براش توضیح بده ک خسته میشی و احتیاج ب استراحت داری میفهمه....
خدا بهت صبر و توان بده

دخترمنم امشب دلش میخاست بغلم بخابه ولی پسرم پیشم خاب بود ..... بمیرم الهی