بچه های شماهم از صبح تا شب رو مغزه شمان عصبی شدم یکی زدمش گوشی دستمه مییاد از قصد میزنه رو صفحه مییاد رو دلم وایمیسه رو مبل بپر بپر با مغز خورد زمین میکس نکن بدتر انجام میدم این اجباری تا کیه اخه

همه همینیم پسر من که فکر کن لجبازم هست حرف باید حرف خودش باشه یه بیرون میریم مارو به غلط کردن میندازه فقط اسباب بازی ماشین میخواد

دختر منم همینه رد دادم بخدا بیرون ک برم دیگه هیچی گاو پیشونی سفید میشم با گریه هاش و رفتاراش
کارم شده صب تا شب خونه باشم ی دورم بخام بزنم از ترسش نمیتونم برم

مال من علاوه بر اینا با هیشکی نمیسازه بیرون میخایم بریم ادا داره که نمیام خونه کسی میاد داد بیداد چرا اومده اخ بخوام بگم کتاب میشه

من که بیشتر وقتها احساس استیصال درماندگی محض میکنم افسرده شدم بخدا روانی شدم حیف جوونیم حیف عمرم که مزخرف سر رفت

گلم با این کارا میخواد بگه بهم توجه کن،باهام بازی کن،من وقتی پیش پسرمم یا باهم بازی میکنیم یا با هم کارهای خونه رو انجام میدیم،مثلا اون دستمال میکشه من جارو میکنم…من فقط آخر شب که پسر میخوابه میرم تو گوشی

بچه های ما هم اینکارو میکنن ولی رو مغزمون نیستن چون اقتضای رشد مغزشون شیطنت و بازیگوشیه و نشونه سلامتشونه
منکه مشکلی ندارم با رفتارش