مامانا دلم گرفته.چون بقیه تو نگه داشتن دوقلو ها کمک میکنن گاهی اوقات حرفهایی میزنن که ناراحت میشم.منظورشون اینه تو باید خودت بتونی.از چه سنی راحت میتونم نکهشون دارم همزمان؟مشکلم اینه الان پیش هم خیلی گریه میکنن بهونه میگیرن.خواب کردنشون هم سخته همزمان.کی راحت میشم

عزیزم من یه دونه دارم ولی همیشه میگم خدا قوت به هرکی دوقلو داره.
بنظرم اصن حرفا رو به خودت نگیر و بیخیال باش و تاااااا جایی که میشه کمک بگیر.دوتا بچه 8ماهه با نیازای عین هم واقعا کار سختیه.واقعا دمت گرم خداحفظشون کنه برات عزیزم🩵🩵

خب اشتباه میکنن حرف میزنن
ما یدونه داریم من شدم شبیه مرده از بس در گیرشم
اونوقت انتظار دارن شما دوقلو رو تنها نگهداری؟تازه من معتقدم کساییکه دوقلو دارن اگر همسرشون توانایی داره باید براشون پرستار هم بگیره اگر نه مادرها باید نوبتی بیان کمک

منم یکی دوماه اول کمک می‌گرفتم وضعیتم همین بود همه دخالت میکردن و ازم ایراد میگرفتن البته کمکشون در حد این بود یکی دو ساعت بچه هارو بگیرن مثلا برم تا بازار یا مطب دکتر خواب و بقیه چیزا تنها بودم
منم دیدم وضعیت اینطوریه حتی از مادرمم کمک نخواستم از همون اول خودم بودم و وقتایی ک شوهرم خونس کمک می‌کنه
وگرنه هیچکی کمک نکرده خداییش

من تا ۶ ماهگی خونه مامانم بودم دیدم تا قبل اینکه احتراما از بین بره خودم برم چون واقعا خسته کننده اس اونام کلافه میشن ولی ما بچه خودمون سعی کن به خواب درست و ساعت شیر عادتشون بدی میدونم خسته میشی و من امروز واقعا کلافه شدم ولی بازم شکر کردم

میگن از سه سالگی دیگه یکم راحت میشه

منم یکی دارم سرویس شدم هم میگن خسته شدم به منم میگن ۴ تاحرف من که گوش نمیدم منم یک دختر دارم شر منتظرم تند تند زمان بگذره و بزرگ تر بشه خدا بهت صبر بده به نظرم اهمیت نده به حرف هاشون

به این زودی‌ها خبری از راحتی نیست گلم
تا وقتی که فهمیده بشن (دو سالگی) اوضاع همینه،تازه بچه های من که بدتر هم شدن شیطنتشون و راه رفتن خودش یه چالشه جدیده همیشه باید چشمت بهشون باشه دعواهاشون که دیگه بماند
این دوران هم میگذره عزیزم من همش میگم یادش بخیر روزی که دوقلوها بدنیا اومده بودن شبهایی که تا صبح جفتشون گریه میکردن،هفته های اول که دوتایی همزمان شیر میخواستن و آروغ گرفتنشون واقعا دست تنهایی سخت بود خیلییییی سخت اما گذشت

کلادس تنهام همیش خیلی روم فشاره خیلی که روانم بهم میریزه گریه مبکنم خودمومیزنم ولی وقتی دوقلوهام توچشام نگاه میکنن شرمندشون میشم

اره دقیقا. منم که اوایل کمکی داشتم. اینجور بودن. انگار میگفتن تو هیچ نمیکنی.

سخته ولی میشه.
من تا دوماه خونه مامانمم بودم بعدش تا شش ماهگی میرفتم ی هغته میموندم دوباره برمیگشتم
ولی از شش ماهگی خودم بودمو
شوهرم.
بچه ها تو خونه خودت دنج تر میشن.
راحت میحتبن
شبرشون ب موقعس
غذاشون ب موقعس
ی کم ک بگذره روال کار میاد دستت.
نترس وقتی خدا بما دوقلو داده مطمعن باش توان و صبرشم داده

من با یکیشون تاب و توانم تمام میشه شما که دوتا داری
کمک من که اصلا هیچکس نیومده و نمیاد
میگن خودت باید بتونی مگه ما تنها نبودیم...
یه هفته نبود که سزارین شدم تنها ی تنها اومدم خونم
شوهرمم سر کار

از باباشون کمک بگیر تا از بقیه بعدم بهشون بگو اگ میخاین سر کوفت بزنید نیاید کمک