اینجایی که زندگی میکنم غریبم، خانوادم شهرستانن،فقط یه خونه مادرشوهرم رو دارم برم اونجام هروقت میرم پسرم خیلی گریه زاری میکنه. همش منتظرم یه روز از خونه بزنم بیرون، بیرونم میرم‌این شکلی،جدیدا غریبی میکنه بغل هیچکدومشونم‌ نمیره وااااقعا کلافه ام میکنه لثه هاشم میخاره انگار هرچی دندونگیر میدم نمیتونه بخوره باز بدتر گریه میکنه. واقعا موندم چیکار کنم
دیشب دو ساعت رفتیم خونه مادرشوهرم،انقد صدا کرد و نق زد که فقط ثانیه شماری میکنم برگردیم‌ خونه، خونه خودمون آرومتره، نمیدونم چرا نسبت به جایی انقدر حساسه

بچه من مادر شوهرمو بیشتر میدید اوکی بود با مادر خودم غریبی میکرد . الان دو سه روز پشت هم بردم مامانمو دید اوکی شد باهاش ولی با بقیه غریبی می‌کنه.

آخ گفتیا دیشب رفتیم خونه پدرشوهرم قیامت کرد انقد گریه و نق زد
یساعته برگشتیم خونه هرجا بری کوفتت میکنه.

پسر منم اینجوری بود غریبی میکرد الان درست شده سعی کن بیشتر ببریش بیرون

منممم

دختر منم همینهههه🤦🏻‍♀️🤦🏻‍♀️🤦🏻‍♀️🤦🏻‍♀️

عزیزم ب خودت یه دوست پیدا کن
منم مثل تو شهر همسرم زندگی میکنم خیلی سخت ولی برای خودم دوست پیدا کردم خیلی با هم پایه هستیم

بچه منم همین جوره بنظرم تو خونه بهتر

عزیزم ۴ ماهه دندونش نمیخاره اون بی قراری میکنه بچه خواهر شوهر منم لینطوری بود پدر همه رو درمیوارد تا نصف شب ونگ میزد هیچی نمی‌خورد نفخ بود یبوست بود