امشب دلسا را برده بودم پارک
یه دختر بچه تقریبا ۵ ۶ ساله نشسته بود رو نیمکت داشت گوشی بازی میکرد پیش خودم گفتم چی میشه که یه بچه به گوشی بیشتر علاقه داره تا پارک و بازی
اولش دقت نکردم که مامانش یا باباش کجان بعدشم نفهمیدم کجا بودن که گوشی را داده بودن دست بچه خودشون رفته بودن
یه لحظه رفتم دنبال دلسا وقتی برگشتم دیدم مامان باباش کنارشن و بچه داره گریه میکنه فکر کنم چون گوشی را ازش گرفته بودن خلاصه سکم بعد دختره اروم شد رفت یکم سرسره بازی کرد
بعد با مامانش رفت یه بستنی خرید مامانه اومد نشست رو نیمکت و سرش و کرد تو گوشی و کلا تو دنیای خودش بود
دختره بستنیشو باز کرد ازین پیچ پیچی رنگیا بود گفت عه مامان ازین بستنیاست مامانه حتی سرشو بلند نکرد ببینه بچه چی میگه
دختره هم رفت پیشه یه بچه دیگه بستنیشو نشون داد و یکم بازی کرد

خلاصه ته حرفم اینه کاش برای ساکت کردن بچه هامون گوشی دستشون ندیم،کاش وقتی بچه با ذوق میاد چیزی را نشونمون میده ما هم باهاش همونجور ذوق کنیم،کاش وقتی روحمون مریضه بچه دار نشیم
امشب واقعا دلم گرفت برای اون بچه
و از خدا خواستم بهم توان بده که بتونم برای بچه هام وقت بزارم چ درست تربیتشون کنم🥲

یه کلمه قضاوت نکن گرفتن دستشون فقط همونو میگن🥴بچه مسئولیت داره یعنی چی گوشی بدی دستش از سر خودت باز کنی مسئولیت رو ،باید وقت بذاری برای بچه😔

کسی نمیدونه چی درسته چی غلطه

منم زمانی که بچه نداشتم،، وقتی میدیم جاریم به بچه ش گوشی میده و غذا میده بهش، فکر میکردم چه مادر بدی هست که انقد گوشی میده دستش

من تا 2سالگی گوشی به پسرم ندادم

انقد بدغذا هست که روی رشدش تاثیر گذاشته

یعنی اگه برگردم به اون روزا، حتما بهش گوشی میدم که غذا بخوره
خلاصه که نمیتونیم قضاوت کنیم

منم بعدا به جاریم گفتم حلالم کن

اون جمله اخرت همیشه دعای و خاسته ی منم بوده
من خودم با گوشی و تلویزیون مخالف یودم ولی الان با اینکه بچم بهش علاقه نداره یه جاهایی وقتی دیگه هیچ راهی نداشتم کمک حالم بوده

چقدررر ناراحت شدم و غصم شد برا اون بچهه🥲🥲

مریم عزیزم
همینا ک پشت سر هم دارن میگن قضاوت نکن فلان نکن
دوروز دیگه ی بچه پر از تروما و مشکل تحویل جامعه میدن که نه اعصاب داره نحوصله داره افسرده هست و کلی مشکل دیگه
آدم وقتی تصمیم میگیره بچه بیاره
فقط هنر زاییدن نیست
هنر اصلی اینه ک از پس بزرگ کردن بچه بر بیای و با گوشی از سر خودت بازش نکنی
من خودم و مثال میزنم ی آدم پر از تروما افسرده و داعونم چرا بخاطر پدر مادری ک بچه بزرگ کردن بلد نبودن
۹۹ درصد مشکلاتم حتی توی متاهلی هم بخاطر رفتار نادرست اوناس
از کجا میدونم از اینجا که وقتی تصمیم گرفتم بچه دار شم کلی کتاب و مقاله .... خوندم و هی میگم عع اگر اینم بخاطر اون کاره یا شوهرم اگر فلان میکنه بخاطر فلان تجربه هست
یکی دیگه هم اینکه بچه اینا نقطه ضعف یا هرچیزی رو یاد گرفته و با گریه هرچیزی بخاد میگیره دوروز دیگه تو جامعه بدترین ضربه ها رو میخوره چون کسی با گریه تره هم براش خورد نمیکنه

این الان وضعیت من
دخترم نمیخوابه تو گوشی مامانمه
چکارش کنم
یعنی مادر بدی ام؟
بگیرمش جیغو ویغ میزنه دهنمو پاره میکنه
میدونم سمم هست براش
چه غلطی کنم نمیدونم

نه آجی این نمیدونم چشه الکی قهر میکنه سر میکوبه زمین موهامو میکشه دیگه عصبیم میکنه واقعا خودمم عذاب وجدان گرفتمه

من قبل از دوقلوهام خیلی سر زنده و شاد بودم زندگی خیلی خوبی داشتم
از وقتی دوقلوها به دنیا آمدن افسرده شدم مشگل عصاب گرفتم کلی مریضی دیگه آمد سراغم منم مجبورم گاهی گوشی بدم دست پسرم تا آروم بشه تمام توان و تلاشم و میکنم برای این که مادر خوبی باشم اما توجه هم میکنم بهش

من خیلی بدم بخدا الا بچم کتک زدم خدا بکشه منو

چقدر من حس میکنم خودم مامان بدیم 😢😢