دوستان کسی مثل من بوده ۳ ماهه اول بارداری به شدت غمگینم و هیچ انگیزه ای واسه زندگی ندارم چون پسرمم کوچیکه ۱ سال و ۳ ماهشه حتی به اونم کم میل شدم حتی به تمام اطرافیانم مثل مادرم همه

عزیزم به این فکر کن بچه ها باهم بزرگ میشن
و بعد همبازی همن
چند سال دیگه راحتی و بی نیاز
الان یکم سخته ولی می ارزه
ناشکری نکنی یه موقع
خیلیا در ارزوی یه بچه ان
من جاریم ۱۲ سال ازدواح کرده اروز داره خدا دامنشو سبز کنه
برای اونم دعا کن
ان شاللع بچه سالم و سلامت میاد پیشت
سعی کن بیشتر بری بیرون بگردی
به مامانت بکو بیشتر هواتو داشته باشه کمکت بده
باور کن سختیا زود میگذرن بعد میشنی میخندی میگی وای چقد دیوانه بودم قصه میخوردم
الان بچه ها بزرک شدن رفت

بله عزیزم من
سه ماه اول با اینکه اقدام بودم و منتظر ، خودمو تو خونه زندانی کرده بودم هیچجا نمیرفتم
جز اتاقی که توش بودم لامپ همه جارو خاموش میکردم
غذا اصلا نمیخواستم
دائم گریه میکردم
کلی وزن کردم
رفتم پیش دکترم اینقدر گریه کردم که اونم گریه‌ش گرفت
گفت اگر تا ۱۶ هفته بهتر نشدی برو زوانپزشک افسردگی بارداری گرفتی ولی معمولا گذراست
من توی ۱۵ هفته یهویی حالم خوب شد و انرژیم برگشت

کاملا طبیعیه حالتی که داری و باید به تعادل هورمونی برسی عزیزم تا خوب بشی نگران نباش

افسردگی بارداری بهش میگن. به خاطر تغییر هورمونها تو بدن هست. خیلی خیلی ورزش کردن و کلاس رقص کمک میکنه. این پکیج های ورزش و کلاس رقص بارداری پیدا کن. اگر حضوری باشه بهتره که تو خونه تنها نمونی.

اره عزیزم من وقتی فهمیدم باردارم خیلی ناراحت شدم چون اصلا موقعیتشو نداشتم ولی بعد کنار اومد چون خواست خدا بوده که بیاد خدا حفظشون کنه ناشکری نکن به این فکر کن با هم بزرگ میشن همبازی سخته میدونم منم دخترم یه سال پنج ماهشه ولی خوب دیگه وقتی خدا میخواد باید شاکر باشیم خدا صحیح سالم باشن بزرگ میشن