مامانم اومد دنبال پسرم بردش خونه خودش گفت یکم با بابات بازی کنه. منم چون جفتم پایینه و دکتر گفت استراحت کن نرفتم. البته خونه‌شون طبقه اوله ولی چون آسانسور نداره دیگه نرفتم. حالا دلم برای پسرم تنگ شده. هم دوست دارم اون بره یه ذره حال و هواش عوض بشه همش تو خونه نباشه هم میترسم شیطونی کنه چیزیش بشه چون مامانم و بابام خیلی ازادی میدن. فکر می‌کنم این یه بیماری که من دارم دوست دارم بچه همش جلوی چشم خودم باشه تا خیالم راحت باشه.

همیشه توی دلمون در حال جنگیدنیم
هم می‌خوایم استراحت کنیم و هم پذیرایی
هم می‌خوایم بچه بازی کنه هم خطرناک نباشه
هم خونه نباشه و هم نگران هرجایی هست هستیم
اینجاس که میگن هیچ جا خونه آدم نمیشه
بعد ازدواج خونه ما خونه شوهرمون شده تنها جایی که ارومیم و خواب راحت داریم

همه مون همینیم

منم همینم
دوس ندارم بچمو کسی ببره

من اتفاقاخیالم خیلی راحت میشه پیش مامان وبابامه پسرم خیییلی دوستشون داره باهاش بازی میکنن بیرون میبرن

ولی منم مثل شما دلم تنگ میشه براش

منم همینم تنها نیستی