شوهرم ک داغونه درجریانید خیلی تغییر کرده
بهم میگه تو به بچه انگ میزنی همچیزش عادیه و اینحرفا
ولی قشنگ حس میکنم ک بچم چقد بخاطر تنها بودنش اذیته و همیشه تا ینفر باهاش حرف میزنه خوشحال میشه و یکسره اسم اینو اون رو میگه ک باهاش حرف بزنه با هیچکس هم رفت امد نداریم روحیمون داغونه روز ب روز حس بدتری دارم ب خودم

فقط تنها امیدم افراس ک تاحالا زندم

ما هم با کسی رفت و آمد نداریم،شاید هفته ای یه بار خونه مامانم،ماهی هم یه بار خونه مادرشوهرم،ولی انقد تو خونه به بچه ها خوش میگذره،چون من و باباشون هم حرف می‌زنیم و هم بازی و هم خودمون بیرون میریم و قدم میزنیم،پسر اولم ۷ سالشه و خونگرم و اجتماعیه،دومی هم همینطور،به نظر من ربطی ب رفت و آمد نداره،شرایط روحی پدر و مادر باید خوب باشه،اینطور هم که گفتی باباشون شما رو درک نمیکنه و خب حق داری،هر زنی باشه کم میاره،ولی به خاطر بچه ها باید روحیتو حفظ کنی،سخته اما شدنیه😔

چه توقعی از شوهرت داری بابت تنهایی بچت؟‌بچه دوم میخوای؟

چرا رفت و امد نمیکنی