من خیلی حس مسئولیتم احساس میکنم زیادشده
حس ناتوانی دارم باشب ببداریا خستگیاش
احساس میکنم زندگیم زیروروشده ازپس بچه داری برنمیام
صبحاخیلی خابم میادبچه بیداره گریه میکنم توخونه تنهام
هواسردشده حیس شدم توخونه خابم ناکافیه
شماچحوری کناراومدین بااینا ازتجربه هاتون بگین 🥺

اگه ماشین دارید شبا نی نی رو لباس گرم بپوشون برید بگردید حال و هوات عوض میشه. تو خونه موزیک ملایم بزار . هر وقت نی نی خوابید تو هم بخواب. سعی کن شبا کارای خونه رو حتی الامکان هرچقدرش رو تونستی انجام بده که صبح بتونی بیشتر استراحت کنی

همش گذراست درست میشه . هر وقت نی نی خوابید کار و خونه رو ل کن تو هم کنارش بخواب بعد یه مدت همه چی دستت میاد عزیزم. ما هم این راه رو اومدیم باور کن از پسش برمیای یجوری مرتب میشه زندگیت مثل یه برنامه پیش میری. اوایل واقعا اینطوریه اصلا تقصیر تو نیست ما هم اینطوری بودیم حتی گاهی وقتا هم باز همینطوری هستیم.

این ها چیزهایی که برای تمام مامان ها پیش میاد عزیزم مواظب خودت باش سعی کن یکی مثل مادرت یا خواهرت یا دوست چندروزی بیاد کمکت سعی کن ساعاتی که خوابه توام بخوابی یکم ولی ساعت بزار برای بیدارشدنت
قوی باش عزیزم

منم همینم
شوهرم صبح میره ظهر میاد ناهار میخورا تا شب میاد اونم خسته تر از من
فقط دلمو به بچه خوش میکنم

بچه ت صبحها بیداره گریه میکنه بزار رو پات و تکونش بده خودتم یا تکیه بده ب پشتی یا رو بالشتی چیزی دراز بکش شاید بتونی ی چرت بزنی باهاش🥲

من مامانم تا ۲۰ روزگی میمونه
بعد رفتنش احساس میکنم خیلی سختم باشه

بچه اول اینطوزیه
بچه دوم برات عادی میشه این شرایط
تو یچه اول فک میکنی دیگه روزای عادی نمیاد و همه چی تموم شده و همیشه برنامه همینه
ولی میگذره
۲سال اول سخته بعدش زندگی رو روال میفته
۳سال به بعد که عالی میشه

تا چهل روزگی درست میشه هم خودت عادت میکنی هم بچه خوابش تنظیم میشه