من خیلی استرس میگیرم وقتی میبینم روزا کمتر کمتر میشن و به زایمانم نزدیکتر میشم
طاقت درد و بخیه ندارم طبیعی انتخابمه اگه بتونم و از پسش بربیام میگن اپیدورال درد نمیفهمی ولی میترسم بازم درد داشته باشم یا نشه بفرستن سزارین که نمیخوام
درکل نگرانم نگران اینکه پرستارا اون روز رفتار خوبی باهام میکنن یا نه حرفاشون منو ناراحت نکنه
اینکه چجوری بغلش کنم و نگهش دارم
اینکه چجوری از پس بزرگ کردنش و مراقبتش بربیام
اینکه تنهام و تنهایی ترجیح میدم چون یکی پیشم باشه معذب ام و خجالت میکشم
ولی از ی طرفم میترسم تنهایی برنیام درحالیکه تنهایی رو دوست دارم
درکل خیلی نگرانم و مضطرب ام
لطفا کمکم کنید

پس از پسش برمیای گلم فقط تو ذهنت بدترینها را برای خودت بزرگ نکن .

روزای خوبی خواهی داشت مطمعنم از پس بچه هم برمیای بچه با دلش درد با گرسنه اس با اینکه زیرش کثیف .و محبت میخواد .وقتی تصمیم گرفتی مادر بشی پس مطمعنم بهترین برای بچه ات میخوای

عزیزم درکت میکنم واقعا .چه از لحاظ زایمان چه از لحاظ درد و بخیه ها وچیزهایی که گفتی چون بار اول که باردار شدم تمام این حسهارا داشتم .مثل پتی بود که تو سرم میخورد .ولی خدا را شکر همش فقط به ترس بود که تو ذهن خودم بزرگش کرده بودم .مامانم اومد پیشم .بیمارستان بیمارستان خوبی بود .پرستارا عالی بودن .تازه چون فهمیدن بچه اولم کلی هوامو داشتن .کلی بهم دلداری میدادن عین پروانه دورم بودن .واسه توهم این اتفاقها میافته مطمعنم .پرستارا از خستگی بداخلاقی میکنن وگرنه جلاد که نیستن .

همه استرس هاتو بذار کنار
از خدا بخواه یه زایمان با عزت،زیبا و راحت برات رقم بزنه
ان شاالله

نمیشه گه تنها بمونی یکی باید بعد زایمان پیشت باشه ....هرکی باشه قوت قلب میشه برات یه آشنا دورو برت هست استرست هم کم میشه اونجوری

آدم یه وقتایی نیاز داره تنها نباشه چون از پسش تنهایی برنمی‌آید