کاش وقتی دخترم کوچیک بود جاشو جدا میکردم
اسیر شدم
هرشب باید دقیقا تو بغلم بخابه و اصلا تکون نخورم تا خابش ببره ..
صورتم طرف صورتش باشه وگرنه جیغ و داد که روتو کردی اونور

وقتیم ک خابید بخام برم سرجام اگه نصف شبی بیدار. شه میزنه زیر گریه ک چرا رفتی ...
الان پایین تخت خودمون لحاف جدید انداختم براش گفتم ببین چ گل گلیه ..برای توعه..باباش هم ی عروسک جدید گرفته بود براش اونم کنارش گزاشتم گفتم با عروسکت بخابین باهم من میرم کنار بابایی تنهاس ...رفتم رو تخت خودمو زدم به خاب اومد بالا اینقد نق و غر زد داشت میزد زیر گریه هی میگ پاشو بریم پیش من ..بریم کنار من بخاب. مجبور شدم بیام پیشش بخابم تا خابش ببره
وای من چیکار کنم؟تروخدا راهکاری ندارید؟

نباید کوتاه بیای شده‌ چند شب کم‌خوابی بکشی. اگه کوتاه بیای فایده نداره.

دختر منم قبلا همین بود الان دگه نزدیک چهار ماه میشه منو شوهرم روتختیم دخترم و پسرم پایین میخوابن دیگه نمیگه بیا پیشم چه شبی اگ بترسع و بگه بیشتر خودش میره رو لحافش و میخوابه

حالا برعکس ، بچه من رو تختش میخابه ،من دلم نمیاد تنها بذارم برم اتاق خودم بخابم، پایین تخت دخترم میخابم

از خواب ظهرش شروع کن اول ظهرا تو اتاق خودش بخوابه عادت کرد بعدش شبها رو شروع کن برای شب چراغ خواب جدید بگیر براش روشن کن یا ازین ریسه های رنگی باطری میخوره بزن اتاقش باید اتاقشو جذاب کنی

من پسرم بیشتر با باباشه و پیش اون میخواابه من همیشه ترس اینو دارم اگه یروزی برم قهر خدایی نکرده اصلا دلش برام تنگ نمیشع

میترسم خوابش سنگین شد برو
ما تخت خواب نداریم من وسط می‌خوابم دخترم و شوهرم کنارم.
دوست دارم جداش کنم ولی زوده

من هفت ماهگی جداکردم
دبگه تو این سن سخته

من از ۴ ماهگی جدا کردم راحت یود بزرگتر میشن خیلی سخته

طبیعیه بابا
بچش
دو سالشه هاا

من خودم تا هفت سالگی صبر میکنم اونوقت بهش میگم دیگه وقتشه بری اتاق خودت البته الانم خودش میخوابه هر جای خونه باشه ولی میارمش کنار خودمون بچم تا ۳ سالگی اضطراب جدایی داره

بچست دیگه خاهرم همه همینن مامانشونو میخان