مادرای عزیز ممنون میشم تجربه اتونو بگید،مسیحا تا دو ماه پیش تو تخت کنار مادر کنار تخت خودمون میخوابید،تختش احساس کردم کوچیکه اوردمش تو اتاق خودش رو تخت بزرگش،تختش گارد داده ها ولی بلنده،ترسیدم پاشه بخواد بیاد پایین پایین تختش جا انداختم خوابیدم،منم اصلا عادت به رو زنین خوابیدن ندارم کمرم سرویس شده،و پشکل بزرگتر اینه که با پسرم که حرف میزنم میگم مامان بره اتاق خودش توام اتاق خودت بخواب(اتاقامون چسبیده به هم)اولش میگه باشه بعد میگه ترسی(یعنی میترسم) و اینکه خودم استرس دارم نشنوم وقتی بیدار شه و صدام کنه پترسه💁‍♀️🤦‍♀️با اینکه فاصله یه درِ،تجربه اتونو بگید ک چیکار کردین تنها گذاشتین بچتونو،و اینکه عذاب وجدان میگیرم اگه برم تو تخت خودم بخوابم🤦‍♀️

بغلش بالش میزارم ۱۸۰درجه میچرخه ها ولی نمیفته

مال افرا انقد پرید اون نرده های گارد تختش هست کنده شده کلا

بزار بخابع بعد برو

من یکی از گارد های کنار تخت رو دراوردم که خودش بتونه بیاد و بره
ولی باز پیش خودمون رو تخت دونفره میخوابونمش و دهنمون تقریبا آسفالت میشه 🤣

نصف شبی چقد به پشکل خندیدم ببخشید تو رو خدا😄😄😄🤦‍♀️

سلام عزیزم‌منم دقیقا مثل شما همین ترس داشتم دقیقا فاصلمون هم ۱ در بود
بعد اول فقط ظهر ها توی تخت خودش میخولبوندم که یاد بگیره جدا بسه و بعد شبها هم بهش اضافه کردم.اولیل منو پدرش پایین تخت خدابیدیم و بعد از حدود ۲ ماه من نتها پایین تخت خوابیدم و بعد از اونم جدا شداش کردم وقتی توی شب بیدار میشه صدام میزنه مثل برق باید برم پیشش
۱ نکته دیگه تختش گارد ۱ طرف دادم پایین و محافظ که توی سرویس تشک بود برداشتم تا بتونه موقع خواب بیرون از تخت راحت ببینه و توی زمانی که پایین میخوابیدم سعی کردم یادش بدم چطور از تختش بیاد پایین

ببخشید انقد اشتباه تایپی دارم سریع تایپ میکنم😅🙏