اینجا میگم که یادم بمونه و یادگاری شه
برای روزایی که سختی کشیدم بی کسی کشیدم
روزایی که از شدت فشار بی اختیار اشک ریختم
دست تنها بودم و از پس درست کردن یه غذای ساده برنمیومدم و نون خالی خوردم اونم بچه به بغل
بیخوابی کشیدم و روز بعدشم فرصت استراحت نداشتم
میون همه ی این سختیا و چالشا نبودن یه همدم یکی که درکم کنه کمکم کنه بیشتره همه چیز اذیت کننده بود
خیلی وقتا دلم میخواست بمیرم و راحت شم
خیلی بیش از تصور اذیت شدم و سختی کشیدم
الان که ارومم و به دخترم نگا میکنم میبینم همه ی سختیا به یه خنده از ته دل دخترم میارزید
از خدا میخوام به همه مادرای سختی کشیده قوت بده
تا دووم بیارن و اینده شیرینو بچشن :)

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط