مامانا من از الان خیلییی خیلیی دوسش دارم بیشتر از هر چیزی تو دنیا،از این حجم از دوست داشتن گاهی میترسم ،آنقدر چشم انتظارشم که بی طاقت شدم،قبل بارداری خیلی دنبال بچه و اینا نبودم اما باردار که شدم انگار دنیام شده بچم همه اولویتم شده این فسقل سپاهان از بارداری انقد وابسته شدین؟

من قبل اینکه باردار بشم خیلی بچه کوچولو دوس داشتم ولی نه برای خودم،همش میگفتم بچه بقیه رو دوس دارم خودم حوصله ندارم حامله شم یا یه بچه داشته باشم همش کنارم باشه اما الان ک دارم مادر شدنو تجربه میکنم تازه میفهمم یعنی چی🥹هر لگدی ک میزنه کلی ذوق میکنم،به این فکر میکنم یکی بخواد به بچم چیزی بگه دوس دارم طرفو پاره کنم😂
لحظه شماری میکنم بدنیا بیاد همش کنارم باشه حتی یلحظه هم دلم نمیخواد تنهاش بذارم🥹🥹همش میگم میخوام مثل کانگورو کیسه داشته باشم بچمو همه جا باخودم ببرم😂
خلاصه ک وقتی مادر میشی بچت یه بخشی از وجودت میشه انقد دوسش داری ک هیچکس نمیتونه درک کنه

وقتی داری مادر میشی همه زندگیت میشه اون بچه کاملا طبیعیه حتی خیلی وقتا شاید تو یه سری مساعل کم بیاری اما به خاطر بچت سر پا میشی

وای قلبم دقیقا هرروزم یه سال میگذره این انتظار تموم نمیشه😍😍

خدایاشکرت بابت این نینی نازو خوب وارامش زندگیمون

وووی دردش توقلبم خیلی اذیتش کردم ولی تمام زندگیمه

آره واقعا

راستش منو شوهرم دوسال طول کشید تا بچه دار شدیم ،الان ک تو شکمم هست و ندیدمش واقعا حس خاصی ندارم ،بایدببینمش تا دوسش داشته باشم خیلیا اینجورین

منم همینم از الان تذکرشم میدم که کسی بهش بگه بالا چشمش ابروعه پدرشو در میارم چون یه تیکه از وجودمو قراره با هزارجور بی خوابی و سختی و درد بزرگ کنم قطعا اولین اولویتم بوده که از خودم و جسمم گذشتم بخواطرش

خیلی زیاد بعضی وقتا که کار دارم حرکاتشو با چشم ندیدم دلم براش تنگ میشه..جدی جدی مادر شدیم ها🥲

خداحفظش کنه برات🥰